70 lat temu Niemcy po raz pierwszy przeprowadzili egzekucję przed Ścianą Straceń w obozie Auschwitz I. 11 listopada 1941 roku Rapportfuehrer SS Gerhard Palitzsch zastrzelił 151 osób, niemal wyłącznie Polaków.
Historyk z Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau Adam Cyra powiedział, że 80 spośród rozstrzelanych zostało przywiezionych z więzienia w Mysłowicach, 27 osób to więźniowie Auschwitz osadzeni w bunkrach w podziemiach bloku nr 11, a pozostałych 44 więźniów Auschwitz zostało wezwanych przez obozowe Gestapo.
Skazańcy zostali rozebrani do naga. Mieli skrępowane z tyłu ręce. Przed egzekucją wypisano każdemu z nich numer obozowy na piersiach. Byli rozstrzeliwani pojedynczo. Strzelał Gerhard Palitzsch, każdorazowo ładując do karabinka nowy nabój. Ciała zamordowanych zostały spalone w krematorium nr 1 na terenie obozu macierzystego Auschwitz I. Egzekucji przyglądał się komendant obozu Rudolf Hoess.
W powojennym raporcie rtm. Witold Pilecki, który dobrowolnie stał się więźniem Auschwitz, by stworzyć w obozie organizację konspiracyjną, napisał w 1945 roku, że wśród ofiar egzekucji, celowo przeprowadzonej przez niemieckich nazistów w rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, był m.in. por. Tadeusz Lech (numer obozowy 9235) z okolic Bochni. Na kilka godzin przed śmiercią powiedział on do Pileckiego: "Cieszy mnie chociaż to, że zginę 11 listopada".
W czasie istnienia obozu przed Ścianą Straceń zgładzono wiele tysięcy osób, głównie Polaków. Niemcy przeprowadzali egzekucje prawie do końca 1943 roku. W lutym 1944 roku Ściana Straceń została rozebrana.
Obóz Auschwitz powstał w 1940 roku, KL Auschwitz II-Birkenau - dwa lata później. Stał się przede wszystkim miejscem masowej zagłady Żydów. W kompleksie Auschwitz istniała także sieć ponad 40 podobozów. Niemcy zgładzili w Auschwitz ponad 1,1 miliona osób, głównie Żydów - około miliona osób, a także około 70-75 tys. Polaków, ponad 20 tys. Romów, około 15 tys. jeńców sowieckich i 10-15 tys. osób innej narodowości.
Rtm. Witold Pilecki uciekł z obozu w 1943 roku. Po ucieczce napisał raport dla Komendy Głównej AK, w którym alarmował o zbrodniach w Auschwitz na Polakach, Cyganach i masowej zagładzie Żydów. Później był jednym z dowódców Kedywu AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Trafił do niemieckiej niewoli. Po wyzwoleniu wstąpił do 2. Korpusu Polskiego na Zachodzie. Na osobisty rozkaz gen. Władysława Andersa przedostał się do Polski. W maju 1947 roku został aresztowany przez UB. Komuniści rozstrzelali go rok później. W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński przyznał rotmistrzowi pośmiertnie Order Orła Białego. (PAP)
szf/ hes/
