W przestrzeni publicznej polskich miast są elementy dostępne dla osób niepełnosprawnych, np. podjazdy, szerokie przejścia, jednak brakuje spójnej polityki w tym zakresie i regulacji prawnych - przekonywali uczestnicy konferencji zorganizowanej we wtorek w Sejmie.
Konferencję "Odpowiedzialni za Miasto - Niepełnosprawni w Przestrzeni Miejskiej" zorganizował parlamentarny zespół ds. osób niepełnosprawnych we współpracy z Towarzystwem Urbanistów Polskich.
"Przy projektowaniu przestrzeni publicznej, oprócz artystycznej niezależności urbanistów i projektantów, potrzebne są też normy, aby przestrzeń była dostępna dla wszystkich" - podkreślił Jarosław Duda, wiceminister pracy i polityki społecznej, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych.
Jak powiedział Duda, myśląc o znoszeniu barier i dostępności przestrzeni publicznej trzeba brać pod uwagę nie tylko osoby niepełnosprawne, ale także matki z dziećmi czy osoby starsze. Wiceminister zwrócił uwagę, że dostępność przestrzeni publicznej to warunek uczestnictwa w życiu społecznym osób niepełnosprawnych.
Zaznaczył, że budynek i otoczenie parlamentu to miejsce, które może służyć za wzór eliminowania barier dla niepełnosprawnych. Dodał, że w wielu miastach można dostrzec elementy dostępności.
Przewodniczący parlamentarnego zespołu ds. osób niepełnosprawnych Marek Plura przypomniał, że Polska w ubiegłym roku ratyfikowała Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych. Zaznaczył, że jednym z jej głównych założeń jest dbanie o dostępność do przestrzeni publicznej osób niepełnosprawnych. "Konwencja podkreśla, że to co z założenia jest publiczne i dostępne dla wszystkich, musi być dostępne także dla osób niepełnosprawnych" - mówił.
Zwrócił uwagę, że w polskich miastach można znaleźć dobre przykłady zapewnienia dostępności przestrzeni publicznej, jednak są one incydentalne i często związane z rewitalizacją jakiegoś miejsca, a nie polityką miasta.
Przewodniczący Polskiej Rady Architektury prof. Krzysztof Chwalibóg przekonywał, że przestrzeń publiczną należy projektować tak, aby dostępność zapewniać nie tylko dla jednej wybranej grupy, ale dla wszystkich. Dodał, że osoby niepełnosprawne, matki z dziećmi oraz osoby starsze stanowią znaczną część społeczeństwa, więc trzeba eliminować bariery dostępu do przestrzeni publicznej, aby nie wykluczyć tej znacznej grupy z życia publicznego.
"Dostępność trzeba traktować jako inwestycję dla miasta" - przekonywał. Podał przykłady Barcelony i Tokio - jako miast, które dostrzegły znaczenie dostępności i tworzą przestrzeń publiczną, uwzględniając potrzeby osób niepełnosprawnych. Wyjaśnił, że chodzi np. o tworzenie ciągów komunikacyjnych bez krawężników przy przejściach dla pieszych, bez schodów, z wkomponowanymi w podłoże ścieżkami prowadzącymi i pasami ostrzegawczymi.
"W polskich miastach są wycinkowe elementy polityki dostępności, ale brakuje całościowego podejścia" - ocenił. Według niego potrzebne jest określenie konkretnych wymagań w przepisach urbanistycznych np. o równych posadzkach, ścieżkach prowadzących.
Zwrócił uwagę, że w Warszawie nadal jest wiele barier dla niepełnosprawnych. "Najbardziej uczęszczana przestrzeń publiczna w Polsce, czyli przejście ze stacji metra Centrum do Dworca Centralnego, ma istotne bariery nie tylko dla osób niepełnosprawnych, czyli wiele schodów do pokonania". Dodał, że są dostępne windy w okolicy tego przejścia, jednak windy - to rozwiązanie, które stosuje się w pojedynczych przypadkach. Według niego w tak popularnym miejscu powinien być zapewniony ciąg komunikacyjny pozbawiony barier i bezpieczny dla wszystkich.(PAP)
bpi/ itm/ gma/
