Wybór tekstów Lecha Janerki, polskiego wokalisty i basisty, lidera grupy Klaus Mittfoch, ukazał się pod tytułem "Śpij aniele mój/Bez kolacji". Publikacja zawiera 33 wiersze artysty, twórcy m.in. "Roweru", "Piosenki dla żywych" i "Nie jestem z nikim".
"Podobno 90 procent piosenek opowiada o miłości. Dlatego przygotowując wybór tekstów Lecha Janerki pomyślałem, że to dobry klucz i motyw przewodni takiej antologii. W domu po raz kolejny przeczytałem wszystkie teksty. Statystyki wyglądały następująco: tematyka wojenna - 60 proc., tematyka miłosna - 2 proc., tematyka balonowa - 3 proc., tematyka senna - 33 proc., tematyka inna - 2 proc." - napisał w posłowiu do publikacji Filip Zawada.
"Symbolika 33 tekstów narzuca natomiast sposób czytania. Wszystko należy spowolnić do 33 obrotów na minutę - tak jak w gramofonie. Symbolika czarnych liter też ma swoje znaczenie, bo zwykle to, co pisze Lech Janerka, jest niewidoczne" - uznał Zawada.
Teksty utworów zebranych w tomie analizował w eseju "Siedzi, a chciałby postać" Paweł Tański. "Użyte w piosenkach mechanizmy językowe służą oczywiście ocaleniu przestrzeni wolności: skoro muszę zmagać się z cenzurą, władzą, to chociaż wytknę jej język poprzez zabawę lingwistyczną, poprzez humor, surrealizm kreacji" - napisał Tański.
Publikacja "Śpij aniele mój" ukazała się jako pierwsza pozycja w serii Biura Literackiego "Piosenki na papierze", prezentującej wybory tekstów najwybitniejszych polskich i zagranicznych piosenkarzy, dla których treść stanowiła ważny element kompozycji muzycznej. W przygotowaniu jest zbiór tekstów Krzysztofa "Grabaża" Grabowskiego i "Fisza".
Lech Janerka (ur. 1953) to polski muzyk rockowy, basista i wokalista, a także członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Na scenie muzycznej pojawił się w 1979 r. wraz z założeniem grupy Klaus Mittfoch, uznawanej za jeden z najważniejszych zespołów rockowych w Polsce. Teksty pisane przez Janerkę komentowały rzeczywistość Polski Ludowej, krytykowały reżim komunistyczny i nawoływały do buntu. Płyta "Klaus Mittfoch" została uznana przez czytelników magazynu "Tylko Rock" za najważniejszą płytę lat 80. w Polsce.
W 1986 r. Janerka rozpoczął karierę solową, debiutując płytą "Historia podwodna". Na nagraniu gitarę elektryczną zastąpiła wiolonczela, na której grała żona artysty, Bożena Janerka. Na płycie znalazły się takie przeboje jak "Konstytucje" czy "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek". Kolejne krążki, wysoko oceniane pod względem artystycznym, nie przyniosły muzykowi sukcesów komercyjnych (choć w 2002 r. jego album "Fiu, fiu..." został nagrodzony nagrodą Fryderyka w kategorii "autor roku" i "płyta alternatywna). Potwierdziły natomiast jego pozycję jako jednego z najważniejszych twórców muzyki niezależnej. Ostatnia płyta w dyskografii Janerki to "Plagiaty" wydane w 2005 r.(PAP)
pj/ hes/
