Wystawę poświęconą Jerzemu Ludwińskiemu pt. "Wypełniając puste pola" przygotowało Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu. Historyk, krytyk, teoretyk i kurator sztuki był jednym z ważniejszych animatorów polskiej sztuki drugiej połowy XX wieku.
"Na wystawie, przygotowanej pod kuratelą Piotra Lisowskiego, prezentowane będą prace Włodzimierza Borowskiego, Jana Chwałczyka, Wojciecha Gilewicza, Rafała Jary, Katarzyny Krakowiak, Mateusza Kuli oraz Stefana Muellera. Projekt ekspozycji, oparty w zasadniczej części na dokumentach dotyczących działalności Ludwińskiego, przyjmuje formę nietypowej podróży przez archiwalia" - poinformowała w poniedziałek Katarzyna Toczko z Centrum Sztuki Współczesnej "Znaki czasu" w Toruniu.
Taki sposób przedstawienia postaci Ludwińskiego - zdaniem autorów wystawy - określa sama biografia krytyka, który w swojej praktyce zawodowej działał w różnych ośrodkach i środowiskach twórczych, dążąc do "decentralizacji sztuki".
"Punktem wyjścia dla tej podróży są dwa fakty, wytyczające główną oś poszukiwań wystawy. Pierwszy z nich to ogłoszony w 1966 roku program Muzeum Sztuki Aktualnej, stanowiący jedną z najistotniejszych koncepcji wypracowanych przez Ludwińskiego" - wyjaśniła Toczko.
Krytyk postulował powołanie instytucji, która przede wszystkim "reagowałaby na fakty artystyczne, prowokowała zdarzenia będące polem gry między artystą, widzem i krytykiem". Program Muzeum Sztuki Aktualnej Ludwiński próbował realizować w założonej w 1967 roku wrocławskiej Galerii Pod Moną Lizą, gdzie wystawy były pretekstem do ukazania samego procesu artystycznego.
Drugi z przywoływanych w toruńskim CSW faktów wiąże się z 8. Sympozjum Artystów i Teoretyków Sztuki w Osiekach (1970), gdzie Ludwiński wygłosił referat "Epoka postartystyczna". W tekście tym przedstawił autorski zarys rewolucji artystycznej lat 60 XX w. oraz proces ewolucji sztuki.
"W ramach prezentowanej w CSW ekspozycji do tak cenionej przez Ludwińskiego synergii sztuki nowoczesnej z nauką i techniką nawiązuje Jan Chwałczyk, badając relacje światła i przestrzeni. Katarzynę Krakowiak z kolei interesuje zależność przestrzeni i dźwięku. Inny rodzaj fascynacji zdradza Stefan Mueller w swoich wizjonerskich, ale i utopijnych projektach urbanistycznych z lat 70." - powiedziała Toczko.
Włodzimierz Borowski porusza z kolei wątek eliminacji przedmiotu i podmiotu. "Pogranicze sztuki i rzeczywistości przekraczają zarówno Wojciech Gilewicz, zacierający granice między rzeczywistością a jej przedstawieniem w sztuce, jak i Mateusz Kula, odkrywający potencjał sztuki w codziennych aktywnościach" - tłumaczyła rzeczniczka CSW.
Jerzy Ludwiński (1930-2000) był historykiem i krytykiem sztuki, jednym z głównych teoretyków sztuki konceptualnej w Polsce. Prowadził wrocławską Galerię Pod Moną Lizą (1967-71), jedną z najważniejszych polskich galerii niezależnych lat 60. Był organizatorem i inicjatorem wielu sympozjów i plenerów, wykładał historię sztuki na ASP w Poznaniu (1982-99).
Wernisaż wystawy zaplanowano na 25 marca. (PAP)
olz/ hes/
