# dochodzą wypowiedzi Andrzeja Seweryna i Olgierda Łukaszewicza #
10.02. Warszawa (PAP) - Rodzina, przyjaciele i koledzy-aktorzy pożegnali w Warszawie wybitną aktorkę Ninę Andrycz. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęła w poniedziałek msza w kościele św. Karola Boromeusza. Artystkę pochowano na Starych Powązkach.
Ninę Andrycz - w imieniu środowiska teatralnego - żegnali m.in. prezes Związku Artystów Scen Polskich Olgierd Łukaszewicz, dyrektor Teatru Polskiego w Warszawie - w którym artystka stworzyła ponad 100 ról - Andrzej Seweryn oraz wieloletni partner sceniczny aktorki Ignacy Gogolewski.
Na cmentarzu odczytano list ministra kultury Bogdana Zdrojewskiego. "Żegnamy dziś królową sceny Teatru Polskiego - należała do grona wielkich aktorek, które do współczesnego teatru przynosiły dawną tradycję sceniczną. Olśniewająca uroda, magnetyzująca ekspresja i niepowtarzalny głos o mistrzowskiej dykcji i emisji, predestynowały ją do ról władczych i arystokratycznych, które grała w jej tylko właściwym stylu" - napisał minister.
Jak dodał, Nina Andrycz była przykładem artystki w pełni oddanej pracy twórczej. "Każda sceniczna rola była dla niej oddzielnym wyzwaniem, gdzie swój wysublimowany talent łączyła z sumiennością. (...) Jestem pewien, że historia przechowa w pełnym blasku wizerunek Niny Andrycz - królowej sceny Teatru Polskiego" - ocenił Zdrojewski.
Łukaszewicz określił Andrycz jako "jedno z najoryginalniejszych zjawisk w sztuce aktorskiej polskiego teatru XX wieku". Przypomniał także najwybitniejsze role aktorki. "Życie ludzkie trwa 70 lat, gdy siły sprzyjają 80 lat. Dar życia ponad 100 lat, które było dane przeżyć pani Ninie, jest łaską i zagadką, biorąc pod uwagę jasność umysłu, jaką dysponowała do końca.(...) Być cząstką literatury, być fragmentem kultury europejskiej, widzieć siebie jako twórcę sztuki, który spala się dla niej - to wyzwania, które stawiała sobie i pragnęła im sprostać" - powiedział.
Aktor przeczytał także ostatni wiersz autorstwa Andrycz, zatytułowany "Ave Amor". "A kiedy już wyjdę z ciała/ przydymionym obłoczkiem/ powędruję, aby znaleźć nowe miejsce dla życia" - pisała krótko przed śmiercią.
W imieniu kolegów z Teatru Polskiego przemawiał Seweryn. "Całe artystyczne życie była wierna naszemu teatrowi i zawodowi, który uprawiała bezkompromisowo. W tym roku obchodzilibyśmy 80-lecie jej pracy artystycznej. Jej role i osobowość odcisnęły piętno nie tylko na wizerunku Teatru Polskiego ale też teatru w ogóle. Nina Andrycz była świadkiem 100-letniej historii Teatru Polskiego, świadkowała przemianom społecznym, historycznym i artystycznym. Była także czynnym ich uczestnikiem" - mówił Seweryn.
"Czy sobie to uświadamiamy, czy nie, po części korzystamy i będziemy korzystać z jej doświadczeń, dorobku, jej sposobu myślenia o naszym zawodzie" - podkreślił.
Wieńce złożyli m.in. przedstawiciele ministerstwa kultury, Teatru Polskiego i m.st. Warszawy.
Nina Andrycz urodziła się 11 listopada 1912 r. w Brześciu nad Bugiem. Ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej pod kierownictwem Aleksandra Zelwerowicza (1934 r.). Przez pierwszy sezon występowała w wileńskim Teatrze na Pohulance; tam zagrała m.in. Glorię w "Nigdy nie można przewidzieć" George'a Bernarda Shawa (1934) i Ofelię w "Hamlecie" Williama Szekspira (1934).
Od 1935 r. grała na scenie Teatru Polskiego, z którym związała swoje życie zawodowe. "Zawsze traktowałam ten teatr jak mój dom" - mówiła w jednym z wywiadów Andrycz.
Publiczność oglądała ją jako Marię Stuart w dramacie Juliusza Słowackiego i królową Małgorzatę w "Ryszardzie III" Szekspira. Andrycz wcielała się jednak także w role m.in. Świętej Joanny, Kleopatry czy pani Dulskiej.
Jest autorką powieści "My rozdwojeni", utworów poetyckich, zebranych w kilku tomikach m.in. "To teatr" i "Róża dla nikogo" oraz tomu wspomnień "Bez początku, bez końca", w którym opowiada o rozkwicie kariery aktorskiej i małżeństwie z Józefem Cyrankiewiczem.
Artystka została odznaczona w 1996 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. (PAP)
pj/ agz/ ls/ dym/ abe/ jbr/
