Wizerunki Buddy, parawany, wyroby z laki, wazy, kimona, ale i podkładka pod mysz czy karta telefoniczna - wszystko złocone lub ozdabiane złotem - to tylko niektóre z eksponatów wystawy "Złota Japonia", prezentowanej w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
Jak poinformowała PAP Anna Kowalów, rzeczniczka prasowa Muzeum Narodowego we Wrocławiu, ze względu na duże zainteresowanie. wystawa została przedłużona do połowy listopada.
"Złoto miało zawsze wielkie znaczenie w kulturze i sztuce Japonii. Błyszczące i pełne blasku, chwytające i odbijające światło - symbolizowało w buddyzmie oświecenie, a także naturę samego Buddy" - mówiła rzeczniczka.
Wystawa "Złota Japonia" ukazuje różne aspekty wykorzystania złota w sztuce tego kraju: w rzeźbie, malarstwie, rzemiośle artystycznym dawnym i współczesnym. Wśród kilkudziesięciu eksponatów znajdą się m.in. złocone wizerunki Buddy Amidy i parawany o złotych tłach, bogato zdobione złotym proszkiem pudełka na medykamenty, pojemniki na herbatę, szkatułki na przybory do pisania tuszem, ceramiczne wazy i wazony oraz kimona.
Większość prezentowanych obiektów wykonano w epokach Edo (1603-1867) i Meiji (1868-1912). Atrakcją wystawy będzie kinpaku, złoto płatkowe z Kanazawa. To miasto w prefekturze Ishikawa znane jest od wieków z wyrobu wyjątkowej jakości złota płatkowego (grubość nie przekracza 1/10.000 mm) cenionego i używanego przez artystów do dzisiaj. Obecnie tego typu złoto wykorzystywane jest do dekorowania wyrobów rzemiosła artystycznego, ale także kartek pocztowych, słodyczy, tkanin i stosowane jest, jako składnik kosmetyków.
Na wystawie prócz złotych płatków, wiórków i złotego proszku można będzie zobaczyć współczesne gadżety zdobione tym szlachetnym metalem: kartę telefoniczną, podkładkę pod mysz, pocztówki, tace i czarki, ciasteczka, a nawet bibułki do demakijażu.
"W Japonii wierzono, że złocenie posągów przedstawiających bóstwa jest najlepszą formą oddawania im czci" - wyjaśniła kuratorka wystawy Dorota Róż-Mielecka. Dlatego też - dodała - z mroków pomieszczeń świątynnych wyłaniają się lśniące ciepłym złotym światłem figury: wielkie, majestatyczne i dostojne lub delikatne, pełne elegancji i wyrafinowania, czasami zaś schematyczne i manierystyczne.
W Japonii pokrywano złotem nie tylko rzeźbione monumentalne wizerunki Buddów, ale dekorowano nim także niewielkie podróżne ołtarzyki zushi i większe domowe ołtarze - relikwiarze butsudany, w których przechowywano prochy przodków. Złoto było też ważnym środkiem artystycznego wyrazu w sztuce świeckiej.
Władcy dawnej Japonii pokrywali tym metalem elewacje i wnętrza swoich zamków, parawany, meble, wyroby z laki i metalu, tkaniny oraz ceramikę. Bito złote monety, a także uzupełniano tym kruszcem uszkodzenia w cennych wyrobach ceramicznych. Zastosowanie złota podnosiło artystyczną i materialną wartość przedmiotów. Oprócz walorów estetycznych złocenia miały także charakter propagandowy. Przepych i ozdobność wszechobecnego złota podkreślały bowiem siłę i potęgę ówczesnych władców i wywierały wielkie wrażenie na zagranicznych przybyszach. (PAP)
umw/ mki/
