Podczas sobotniej gali w Szczecinie, w trakcie obchodów 40. rocznicy Grudnia'70 medalami ministra sprawiedliwości odznaczono sędziów, prokuratorów i adwokatów, związanych z NSZZ "Solidarność" i zasłużonych w walce z totalitaryzmem.
Medale Pamiątkowe Ministra Sprawiedliwości przyznano 25 osobom. Tym najwyższym resortowym odznaczeniem uhonorowano "osoby, których postawa stanowi ideał zawodu prawnika". "Sędziów, prokuratorów, adwokatów, radców prawnych, którzy swoją postawą symbolizującą naszą polską solidarność, potrafili sprzeciwić się i stawić opór rozkazom i wytycznym antypolskiej władzy totalitarnej" - napisał w liście minister sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski.
Medale w jego imieniu wręczył wiceminister sprawiedliwości Stanisław Chmielewski.
"Bez szczecińskiego Grudnia'70 i Stycznia'71 nie byłoby Solidarności" - mówił w imieniu odznaczonych b. minister spraw wewnętrznych mec. Andrzej Milczanowski. "Musimy sobie teraz zadawać pytanie, czym dla nas jest solidarność. Solidarność z potrzebującymi pomocy, skrzywdzonymi, walczącymi w słusznej sprawie. Co nam dała Solidarność, czy staliśmy się lepsi, bardziej odpowiedzialni. Proszę wszystkich o chwilę refleksji na ten temat" - mówił Milczanowski.
Uczestnikom grudniowej rewolty z 1970 r. w Szczecinie wręczono również odznaczenia państwowe i Honorowe Odznaki Gryfa Pomorskiego.
Podczas uroczystości wykonano fragment "Symfonii szesnastu" - utworu skomponowanego specjalnie na rocznicę wydarzeń grudniowych przez Piotra Klimka. Tytuł nawiązuje do liczby ofiar, które zginęły 40 lat temu na ulicach Szczecina w starciach z milicją i wojskiem. Przed uroczystością na szczecińskim Cmentarzu Centralnym otwarto Szlak Ofiar Grudnia'70 i złożono kwiaty przy Krzyżu Męczeństwa Narodu Polskiego. Groby pochowanych na cmentarzu ofiar wydarzeń grudniowych oznaczono specjalnymi znakami i umieszczono tablice informujące jak do nich dotrzeć.
17 grudnia 1970 roku na wieść o ogłoszeniu przez ówczesne władze państwowe podwyżek cen żywności, w Stoczni im. Adolfa Warskiego wybuchł strajk. Stoczniowcy wyszli na ulice. Dołączali do nich pracownicy innych zakładów oraz mieszkańcy Szczecina. Demonstranci przeszli do centrum miasta pod gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR, chcąc rozmawiać z przedstawicielami KW partii. Ponieważ nie spełniono ich postulatu, manifestanci podpalili gmach komitetu.
W odpowiedzi milicja i wojsko zaczęły strzelać w kierunku tłumu. Zginęło wówczas 16 osób, ponad 100 zostało rannych. Ciała zabitych chowano po kryjomu w nocy, w pochówkach mogła uczestniczyć jedynie najbliższa rodzina. (PAP)
szt/ epr/ jra/
