Fragmenty międzymurza na warszawskiej Starówce otrzymały imiona architektów Piotra Biegańskiego i Jana Zachwatowicza. "W naturalny sposób upamiętniamy miejsce, które ci ludzie stworzyli" - powiedział podczas środowej uroczystości wiceprezydent miasta, Włodzimierz Paszyński.
Część międzymurza od strony Placu Zamkowego będzie nosiła imię prof. Piotra Biegańskiego, który odkrył Most Gotycki. Fragment od ul. Nowomiejskiej do Piekarskiej otrzymał imię prof. Jana Zachwatowicza, który jest twórcą rekonstrukcji znajdującego się przy tym odcinku Barbakanu. Międzymurze to teren pomiędzy wewnętrznym, a zewnętrznym pierścieniem fortyfikacji obronnych miast i zamków.
Dyrektor Zamku Królewskiego, prof. Andrzej Rottermund, podkreślał rolę obu architektów w odbudowie Starówki i zamku. "Jego (Zachwatowicza - PAP) można by nazwać twórcą koncepcji odbudowy Starego Miasta i współtwórcą koncepcji odbudowy Zamku Królewskiego. On był przewodniczącym komisji architektoniczno-konserwatorskiej, czyli ciała, które było organem decyzyjnym, jeśli chodzi o odbudowę Zamku Królewskiego. Doradcą tej komisji był również profesor Biegański" - powiedział.
Jan Zachwatowicz (ur. 1900 r., zm. 1983 r.) był architektem, konserwatorem zabytków i znawcą historii polskiej architektury. We wrześniu 1939 r. zabezpieczał w czasie pożaru Zamek Królewski, nadzorował też opiekę nad archiwalną dokumentacją. W czasie Powstania Warszawskiego był przedstawicielem Rządu Londyńskiego do spraw ratowania zabytków. Po wojnie pełnił funkcję Generalnego Konserwatora Zabytków (1945- 1957). Jako przewodniczący Komisji Architektonicznej Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie kierował jego odbudową. Zebrane przez lata doświadczenie opisał w książkach: "Architektura polska", "Sztuka polska przedromańska i romańska do schyłku XIII wieku" czy "Zamek Królewski w Warszawie".
Piotr Biegański (ur. 1905 r., zm. 1986 r.) był architektem, konserwatorem zabytków i autorem książek, poświęconych tym zagadnieniom. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. W latach 30. współpracował z Zachwatowiczem podczas prac konserwatorskich na Starym Mieście. W czasie wojny pomagał mu ratować zabytki Muzeum Narodowego. Po wojnie pracował był pierwszym konserwatorem stolicy, współpracował z Zachwatowiczem w komisji odbudowy Zamku. Nadzorował odbudowę Nowego Świata, Filharmonii Narodowej, uczestniczył w pracach na Wilanowie i w Łazienkach.
Obaj byli laureatami Nagrody Honorowej Stowarzyszenia Architektów Polskich. (PAP)
maz/ ls/
