Średnia stopa zwrotu z 585 zakończonych w 2012 roku produktów strukturyzowanych wyniosła 1,44 proc. Najbardziej opłacało się mieć w portfelu struktury oparte na złocie.
Tylko cztery na dziesięć produktów strukturyzowanych, których data zapadalności przypadła na 2012 rok, wypłaciło zysk – wynika z danych zebranych z rynku przez Open Finance. Ale wiele z nich przyniosło odsetki wysokością nie przekraczające oprocentowania lokat bankowych. Wynik 5 proc. w skali roku lub lepszy dały 93 struktury, stanowiło to 16 proc. wszystkich zakończonych.
Produkty strukturyzowane to narzędzia inwestycyjne, a raczej mało kto inwestuje po to, by zarabiać 5 czy nawet 7 proc. w skali roku, bo niewiele mniej można bez ryzyka uzyskać na obligacjach czy depozytach bankowych.
Sprawdziliśmy więc, ile produktów w skali roku dało wynik na poziomie 10 proc. lub lepszy. Okazuje się, że z 585 zakończonych inwestycji taki rezultat dało 37 (6,3 proc. wszystkich). Najlepszym wynikiem zakończyła się zakładająca wzrost notowań złota db Gwarancja – Złota Era z oferty Deutsche Banku PBC, na której klienci zarobili 38,49 proc. przez dwa lata.
Podobne zyski, ale w ciągu trzech lat, wygenerowały dwa inne produkty DB PBC: oparte na notowaniach ropy naftowej db Gwarancja – Zyskowna Energia I i II. Warto jednak zwrócić uwagę, że w tym wypadku inwestorzy byli zwolnieni z zapłacenia podatku Belki.
W czołówce najlepszych struktur 2012 roku jest jeszcze jedna produkcja DB PBC – Certyfikat Express db Eurostoxx50 II, który obstawiał, że indeks DJ Euro Stoxx 50 nie będzie spadał. Dla podniesienia szans na zysk poziom indeksu sprawdzano po 3, 6, 9 i 12 miesiącach i produkt miał zakończyć się za pierwszym razem gdy warunek zysku zostanie spełniony. Tak stało się już po pierwszym kwartale i klientom wypłacono po trzech miesiącach odsetki w wysokości 4,4 proc.
Nominalnie najwyższe odsetki wypłaciła przygotowana przez firmę Expander Salsa I. Osoby, które zimą 2008 roku zdecydowały się na tę inwestycję, po czterech latach otrzymały zainwestowany kapitał oraz zwolnione z podatku odsetki w wysokości 52,57 proc. Instrumentem bazowym tej inwestycji była strategia db Salsa (skrót od Sharpe Alpha Long Short Allocation) opracowana przez Deutsche Bank. Opiera się ona na dziesięciu indeksach z grupy DJ Euro Stoxx, pogrupowanych w pięć koszyków sektorowych: budownictwo i surowce, telekomunikacja i technologie, energia i usługi, medycyna i branża chemiczna oraz banki i ubezpieczenia.
W pierwszej dziesiątce najlepszych produktów ubiegłego roku znalazły się jeszcze Nordea Gwarant – Złota Szansa, Złota Struktura II firmy NWAI, Inwestycja Dolarowa Raiffeisen Banku Polska, rozliczana w dolarze trzyletnia obligacja powiązana z indeksem SPX (USD) Citi Handlowego oraz struktura L-FIX Everest 2 przygotowana przez BNP Paribas.
Pięć z najlepszych dziesięciu inwestycji opartych było na notowaniach surowców, trzy na indeksach giełdowych, a po jednej na kursie walutowym i strategii inwestycyjnej. Ogólne statystyki wyglądają podobnie. Zdecydowanie najlepiej ze wszystkich produktów wypadały te zależne od notowań surowców. W 2012 roku zakończyło się 38 takich inwestycji, średnio dwie na trzy zakończyły się zyskiem, a średnia stopa zwrotu wyniosła 5,64 proc. w skali roku. Niezmiennie jasno świeciła gwiazda złota.
W ubiegłym roku zapadło 16 struktur pośrednio lub bezpośrednio opartych na tym surowcu, wszystkie one zakończyły się zyskiem, a średnia stopa zwrotu wyniosła 8,66 proc. rocznie.
Wszystkie pozostałe kategorie aktywów wypadły znacznie gorzej. Np. średnia stopa zwrotu ze 171 zakończonych struktur, które oparte były na kursach walut, wyniosła 2,81 proc., a produkty powiązane z rynkami akcji średnio dały 0,69 proc. w skali roku.
Najgorzej, to już tradycja, zaprezentowały się inwestycje oparte na strategiach syntetycznych, czyli indeksach, które mają możliwość realokacji kapitału w zależności od koniunktury. W teorii ma to generować zyski w każdych warunkach rynkowych, ale w praktyce wypada marnie, bo średnia stopa zwrotu z takich struktur zakończonych w 2012 roku wyniosła 0,14 proc. rocznie, a tylko 28,5 proc. zakończonych inwestycji w ogóle zdołała wygenerować zysk.
Zdążyliśmy się już przyzwyczaić do tego, że średnio tylko co druga struktura przynosi zysk. Tym razem odsetek ten spadł jeszcze niżej, bo do 41,2 proc. Średnia stopa zwrotu w skali roku (1,44 proc.) też jest niższa od tej z 2011 roku (2,66 proc.) oraz z lat 2009 i 2010 (około 3,5 proc.). Znacznie spadł też odsetek inwestycji zakończonych wynikiem 10 proc. rocznie lub lepszym. W 2010 roku takich struktur było ponad 17 proc., a w roku 2012 niemal trzykrotnie mniej (6,3 proc.).
Jak zwykle nie brakuje dowodów, że żaden z banków nie ma patentu na dobre inwestycje. Chwalony za skuteczność inwestycji w poprzednich latach Bank Pekao może się pochwalić jedynie kilkoma inwestycjami, które przyniosły 8-9 proc. rocznie, a autor najlepszej struktury w historii polskiego rynku Noble Bank (zakończony w marcu 2011 roku Szybki Kurs na Zysk przyniósł zwolnione z podatku ponad 60 proc. w dwa lata) nie osiągnął nawet tyle co Pekao. Z kolei okupujący czołówkę najlepszych inwestycji 2012 roku Deutsche Bank PBC zanotował też najbardziej spektakularną porażkę roku. Jeśli ktoś zainwestował w zaoferowany przez niego Certyfikat Limitowany Worst of Bonus, przez rok stracił 40,37 proc.
Jest szansa, że w najbliższych kwartałach los osób inwestujących w produkty strukturyzowane się odmieni. W III kw. 2011 roku mieliśmy do czynienia ze znacznymi spadkami na GPW. Dwuletnie inwestycje, które rozpoczęły się po tamtym okresie, mogą w drugiej połowie 2013 roku przynieść inwestorom kilka miłych niespodzianek. Gorzej z notowaniami złota, bo tu raczej oczekiwane są dalsze spadki niż wzrosty i może okazać się, że to koniec dobrych wyników struktur opartych na złocie. Choć z drugiej strony surowiec ten nadal jest sporo wyżej niż np. w 2010 roku, co daje szanse na kilka produktów z atrakcyjnymi wynikami.
Czytaj więcej w Money.pl Dodaj wykresy do Twojej strony internetowej