Pytanie czy badanie objęło także osoby, które odnalazły drogę w rozwoju duchowym. Jak się bada społeczność w której kryterium powodzenia i szczęścia jest dobro materialne, i sami badani podzielają ten pogląd, to trudno oczekiwać, że umysły, pozbawione tego co uważają za wartość, będą usatysfakcjonowane, gdy właśnie to stracą. Coś stracili i za tym ciągle tęsknią, więc taki wynik. Jak ktoś zmieni zupełnie opcję - tak wewnętrznie - tego co jest wartością z materialnej na duchową, to będzie skoncentrowany na zupełnie innych celach, a to ile ma, będzie miało takie znaczenie, jak dla obecnego konsumpcyjnego sklepowego materialisty to, czy jakaś świątynia jest oddalona od jego domu o kilometr czy kilka kilometrów. Zjawisko będzie świadome, ale oddziaływanie marginalne. Hare Krsna :)