Pani Marto, podatnik za samo zgłoszenie utraty dokumentów kary nie zapłaci, ale jeśli na podstawie postępowania szacunkowego uda się odtworzyć, że podatnik ten rozliczał się nieprawidłowo- kary nie uniknie. Z ustawy kodeks karny skarbowy z 10 września 1999 r. z późniejszymi zmianami można się dowiedzieć, iż podatnik nie będzie ponosił odpowiedzialności za utratę dokumentacji, jeżeli utrata była spowodowana zdarzeniem losowym od niego niezależnym i jedynie w sytuacji, kiedy nie będzie można przypisać mu winy umyślnej za utratę przedmiotowej dokumentacji. Należy jednak pamiętać, że urzędnicy mogą podjąć się kontroli u przedsiębiorcy w celu weryfikacji zaistniałych zdarzeń i wydać opinię, że ich zdaniem podatnik mógł zapobiec owemu zdarzeniu bądź na podstawie postępowania szacunkowego odtworzą, iż podatnik rozliczał się w sposób nieprawidłowy.
Jeśli mamy sytuację w przypadku której podatnik utracił dokumenty dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej w sposób przez siebie zawiniony (np. zniszczył je po danym roku podatkowym lub zagubił), może on ponosić odpowiedzialność karną lub jak w rozliczeniu VAT, podatnik traci prawo do odliczeń i naraża się na sankcje.
Karę grzywny za powyższe czyny wymierza się w stawkach dziennych. Wymierzając karę grzywny sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej; jeżeli kodeks nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa - 720. Przykładowo zgodnie z art. 60 § 2 kodeksu karnym skarbowym. za nie przechowywanie ksiąg, podatnik jest zagrożony karą grzywny do 240 stawek dziennych. Wysokość jednej stawki dziennej nie może być niższa od jednej trzydziestej części najniższego miesięcznego, ani też przekraczać jej czterystukrotności. Ustalając stawkę dzienną sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe.