http://www.dlug.koliber.org/

Mężczyzna, który chciał zobaczyć pociąg-widmo, zginął potrącony przez prawdziwy pociąg. Do tragicznego wypadku doszło 27 sierpnia na moście w Północnej Karolinie w USA - informuje serwis CNN.
Christopher Kaiser i kilkunastu jego znajomych stało na moście kolejowym w pobliżu Statesville i czekało, aż pojawi się "pociąg-widmo". Kiedy zza zakrętu wyjechał prawdziwy pociąg, zaczęli uciekać. 29-latek zepchnął z mostu swoją koleżankę, sam jednak nie zdążył uciec przed pojazdem. Kobieta przeżyła, ciężko ranna trafiła do szpitala.

27 sierpnia 1891 roku na tym samym moście doszło do katastrofy kolejowej - spadł z niego pociąg pasażerski. Siedem wagonów runęło w przepaść, zginęło 30 osób. Od tego czasu o pociągu-widmo zaczęły krążyć legendy. Wielu ludzi twierdzi, że w rocznicę wypadku na moście pojawia się duch maszynisty.

Jak podaje CNN, Keiser i jego znajomi pojawili się na moście w 119. rocznicę tragedii. Kobieta, która oczekiwała na pociąg-widmo powiedziała, że mieli nadzieję, że "usłyszą pociąg, albo krzyki ludzi, którzy zginęli".

------------------

Tak samo są tu tacy co czekają na pociąg widmo na północ a tu ich rozjedzie pociąg na południe.

Dziś czytałem dziś pierwszą stronę gazety wyborczej i pomysły z OFE. Najciekawsze było
zdanie że w subfunduszu dla młodszych akcje będą stanowiły do 85% portfela gdyż akcje w
długim terminie rosną. I przypomniał mi się Nikkei i tak samo starzejące się japońskie
społeczeństwo jak w Polsce :)

Czyżby grad chciał PKP na giełdę wprowadzić z potęzną emisją?
Złodzieje. Każdy sam powinien decydować w co chce inwestować. Ja chciałbym całą emerytalną kaskę przeznaczać na zakup złota i ziemi. Akcje sobie kupuje za inne środki.

czesc,
widze ze niedzwiedzie na swoje usprawiedliwienie porownuja nas juz do japonii, dobrze ze chociaz jest taki jeden kraj na swiecie gdzie jest bardzo dluga bessa, bo inaczej biedaki nie mieliby czego pisac :)

widzieliscie raport Kolastyny ? jutro odpal bedze ze ho ho ... :)

...Bena Bernanke () zadeklarował, że podejmie wszelkie możliwe działania, aby zapewnić kontynuacje ożywienia gospodarczego w USA. Zapowiedział także, że Fed rozważy kolejną dużą akcję skupu papierów wartościowych, jeśli gospodarka będzie zbyt mocno spowalniać i zaczną pojawiać się oznaki deflacji. Dodał, że spodziewa się kontynuacji powolnego wzrostu gospodarczego w tym roku i przyspieszenia w kolejnym...
------------------------------------------------------------------
Jakkolwiek śmiesznie to wygląda, jest to To twarda informacja. Chyba nie zauważamy też drugiego fenomenu nieznanego od lat. Wszyscy wszystkich wykupują. No po prostu nie mają co robić z gigantyczną gotówką.

Panowie i Panie: Ben drukuje i odpalamy.

Pewnie niewielu z bazarowych nabywców specyfiku zastanowiło się, jakie jest źródło składników tego dziwnego "leku", sposób produkcji i nie zdają sobie sprawy, że zażycie produktu może prowadzić do ciężkich infekcji bakteryjnych lub wirusowych.

Równie silna musi być determinacja osób wierzących na słowo internetowemu sprzedawcy, że oferuje im mieszankę cudownych ziół na ich dolegliwość, mimo że informacje o produkcie są wyłącznie w języku chińskim. Nie jest również niczym dziwnym widok mężczyzny, który kupuje viagrę za jedną dziesiątą ceny i nie pyta, dlaczego tak tanio. Czy kupiłby preparat, gdyby widział „proces produkcji”: betoniarka, gips, glukoza lub mąka, cement, niebieski barwnik w garażu?

Stosowanie leków azjatyckich, znajdujących się w sprzedaży z pominięciem procedur dopuszczenia do obrotu, to stosowanie terapii, które mogą prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia wątroby, uszkodzenia nerek, wywoływać raka, prowadzić do agranulocytozy, hipoglikemii i innych chorób.
-----------------

A złodziejaszkom zyje się lepiej...

Koniec amerykańskiego snu

Bezrobocie w USA osiągnęło najwyższy poziom od czasów wielkiej depresji z lat 30. ubiegłego wieku. Ci, którzy wpadli w czarną dziurę braku zatrudnienia, zyskali nowy przydomek: „dziewięćdziesiątki dziewiątki”. Nazwa ta nawiązuje do 99 tygodni, w czasie których bezrobotni Amerykanie mogą pobierać świadczenia.

Richarda Gainesa znają niemal wszyscy mieszkańcy Haddon Avenue, niespokojnej ulicy w Camden, przy której stoją tanie sklepiki i zabite deskami domy. 50-letni Gaines prowadzi tu zakład fryzjerski. Pracuje ciężko i jest aktywnym członkiem swojej społeczności. Jednak na Haddon Avenue trudno dobrze zarobić, nawet w najlepszych czasach, a przecież obecny okres do pomyślnych z pewnością nie należy.

Gaines miał okazję przekonać się na własnej skórze, jak ogromna jest skala recesji, która dotknęła 80-tysięczne miasto w stanie New Jersey. Dawniej drobni przedsiębiorcy z Haddon Avenue mogli liczyć przynajmniej na tych, którym zarobek dawała ulica. Młodzi mężczyźni kupowali modne ubrania i robili sobie eleganckie fryzury. Zawsze płacili gotówką. Dziś w Camden jest tak źle, że nawet przestępcy ledwo wiążą koniec z końcem. – Chłopaki, którzy zdobyli pieniądze w sposób nielegalny, nie chcą ich teraz wydawać – skarży się Gaines.

Takich miast jak Camden jest w całych Stanach Zjednoczonych wiele. Amerykańska gospodarka zmaga się z ogromnymi trudnościami. Bezrobocie osiągnęło poziom nienotowany od czasów wielkiej depresji lat 30. ubiegłego wieku. Statystyki są zatrważające.

Oficjalnie bezrobocie w Ameryce sięga 9,5 procent. To wysoki wskaźnik, choć i tak nie oddaje on rzeczywistych rozmiarów problemu. Nie obejmuje bowiem osób, które zrezygnowały z poszukiwania pracy. Tylko w ciągu ostatnich trzech miesięcy ponad milion Amerykanów dołączyło do grupy tych, którzy całkiem stracili wiarę w możliwość znalezienia zatrudnienia i wypadli z oficjalnych statystyk. Ta armia, licząca łącznie już blisko 6 milionów osób, wciąż rośnie, w miarę jak kolejni bezrobotni popadają w stan trwałej beznadziei. Badania pokazują, że z każdym tygodniem na zasiłku szanse na zdobycie pracy maleją.

I choć duże korporacje, zwłaszcza w sektorze bankowym, notują spore zyski, to nie zatrudniają nowych pracowników. Jednocześnie samorządy i władze stanowe wprowadzają cięcia, których ofiarą mogą paść następne dziesiątki tysięcy zatrudnionych. Urzędnicy ograniczają bowiem wydatki na szkoły, oświetlenie ulic, biblioteki, wywóz śmieci, policję, straż pożarną i sieć transportu publicznego.

Przez wiele lat fundamentem amerykańskiego społeczeństwa była klasa średnia. Dziś ta warstwa wyraźnie się kurczy, dzieląc kraj na tych, którzy mają i tych, którzy nie mają. Jak zauważył noblista Paul Krugman, poziom biedy, jaki dawniej był nie do pomyślenia, teraz staje się normą.

Ci, którzy wpadli w czarną dziurę bezrobocia, zyskali nowy przydomek: „dziewięćdziesiątki dziewiątki”. Nazwa ta nawiązuje do 99 tygodni, w czasie których bezrobotni Amerykanie mogą pobierać świadczenia. Państwowe pieniądze mają pomóc zwolnionym z pracy w prowadzeniu w miarę normalnego życia do czasu znalezienia nowej posady. Jednak po upływie owych 99 tygodni zasiłek się kończy. Dla wielu bezrobotnych moment ten oznacza przekroczenie progu rozpaczliwego ubóstwa.

Kim są ci ludzie? Okazuje się, że nie mają nic wspólnego z wizerunkiem nieudolnych obiboków, jak usiłują ich przedstawiać Republikanie. 58-letnia Anne Strauss przepracowała 35 lat na Long Island jako specjalistka od PR. W czerwcu 2008 roku została zwolniona. Od tego czasu nie ma dnia, żeby nie szukała nowego zatrudnienia. Ona i jej mąż żyją z kart kredytowych, patrząc z przerażeniem na rosnącą górę długów. – Szukanie pracy to najtrudniejsze zajęcie, jakie kiedykolwiek miałam – stwierdza Strauss z uśmiechem, w którym nie widać humoru ani radości, ale głęboki stres.

62-letni nowojorczyk Steven Bilarbi przez 37 lat pracował w tym samym przedsiębiorstwie. Od 2007 roku stale poluje na oferty od pracodawców. Żyje z oszczędności i uszczupla swoją emeryturę. – Jeżdżę na targi pracy. Nie chcę siedzieć w domu. Co miałbym robić? Oglądać teleturnieje i opery mydlane? – denerwuje się Bilarbi.

JANKRUT wyluzuj trochę bo się zacietrzewisz na maxa sieroto umysłowa ;-))))))))))