Według art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej z dnia 29 sierpnia 1997 roku z późniejszymi zmianami, podatnik zobligowany do prowadzenia ksiąg podatkowych, musi przechowywać owe księgi wraz z niezbędną dokumentacją przez okres
5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym księgi były prowadzone. To oznacza, że np. rozliczenia podatku za 2010 r. będzie można się pozbyć dopiero w 2017 roku. W tym czasie urząd ma prawo zawsze przedsiębiorcę skontrolować. Przez 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego podatnik zobligowany jest przechowywać:
 księgi podatkowe (m.in. podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencja VAT, dokumenty inwetaryzacyjne, sprawozdania finansowe czy rejestr opłaty skarbowej) i związane z ich prowadzeniem dokumenty;
 podatnicy podatku VAT– oryginały oraz kopie faktur oraz faktur korygujących, duplikaty,
 kopie wystawionych rachunków – dotyczy to podatników wystawiających rachunki oraz tych, mających obowiązek ich żądania.
Wymienioną powyżej dokumentację przedsiębiorca powinien przechowywać
w należyty sposób, a więc chronić przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnianiem, uszkodzeniem lub zniszczeniem. Kiedy ewidencja przychodów
i rozchodów przedsiębiorcy prowadzona jest przy użyciu komputera, zasada co do długości okresu przechowywania dokumentów jest tożsama- 5 lat. Do przechowywania informacji natomiast należy stosować odporne na zagrożenia nośniki danych (przenośna pamięć, płyty CD, dyskietki). Oprócz tego, podatnik dobiera odpowiednie środki ochrony zewnętrznej poprzez stosowanie właściwych rozwiązań programowych (programy antywirusowe)
i organizacyjnych (tworzenie rezerwowych kopii zbiorów danych na dodatkowych nośnikach komputerowych) w firmie.