Ostatnimi laty zadomowił się w naszym kraju nowy rodzaj kultury masowej zwanej powszechnie disco polo. Rozprzestrzenia się po kraju z prędkością szarańczy wypierając skutecznie z powszechnego obiegu bardziej ambitne gatunki muzyczne. Kiedyś nazywano to muzyką chodnikową i to było chyba określenie bliższe prawdy, gdyż ten gatunek do ambitnych raczej nie należy a zwykle był śpiewany wieczorami na ulicach przez dorastającą młodzież. Jest to rodzaj muzyki właściwie o niczym a w swym artystycznym wyrazie eksploatuje okres w życiu młodego człowieka znany u innych gatunków jako rykowisko. Eksponuje stosunkowo krótki okres w relacja damsko-męskich przejawiający się jako zauroczenie. Jak na gatunek muzyczny przystało ma swoje rytuały i formy ekspresji oraz artystycznego wyrazu. Oto zacznijmy od samej gwiazdy, bo wokalista to właśnie gwiazda a nie jakiś tam gwiazdor jeżeli jest nawet płci męskiej. Najczęściej już zza kulisów krzyczy żeby zrobić hałas na jego widok, chociaż jeszcze nic nie zaśpiewał i nie wiadomo czy na taki aplauz zasłuży. Większość z nich krzyczy „ręce do góry” i każe publiczności wymachiwać nad głową. Nie sposób wytrzymać w takim nastroju dłużej niż do pierwszej przerwy. Często zdarza się tak ,że artysta nakłania publiczność żeby za niego śpiewała, chociaż to on podpisywał kontrakt i bierze zapłatę a publiczność oczekuje że w zamian to on coś ciekawego zaśpiewa. Nieodłączną cechą występu są chórki, składające się z młodych tancerek ,roznegliżowanych i występujących prawie że w samej bieliźnie. Ich choreografia przypomina często sceny z kankana, który swego czasu siał zgorszenie wśród publiczności Paryża. Wielką siłą ekspresji cechują się także prowadzący imprezę, jak już zapowiadają występ artysty to wrzeszczą we dwoje co sił do mikrofonów, które skutecznie zniekształcają głos i tylko napisy na ekranie telewizora pozwalają zorientować się ,kto i co śpiewa. Z tym gatunkiem muzyki jest tak jak z pieniędzmi ,że gatunek gorszy wypiera lepsze ,gdyż jest to muzyka która nie wywołuje artystycznych wzruszeń, jednym uchem wpada a drugim wylatuje nie pozostawiając po sobie śladu. Dziś można powiedzieć że przestała funkcjonować w przestrzeni publicznej znana kiedyś i ceniona polska muzyka popularna z takim rozmachem prezentowana na festiwalach w Opolu . Dziś Opole przypomina festiwal staruszków, którzy święcą swoje jubileusze. Nic nie słychać o naszych narodowych osiągnięciach w muzyce wyższych lotów poza pojedynczymi młodymi wyjątkami. Może to kogoś zaboli ale disco polo rozrasta się jak chwast. który zagłusza bardziej ambitne formy muzyczne i wyrabia w społeczeństwie fatalne upodobania. Takie dzieła nie dosięgają do duszy człowieka ,o nich zapomina się już następnego dnia.