Mam 70 lat. Unikam jak ognia kontaktu z rówieśnikami. Wiecznie gadają o chorobach i skarżą się na niewdzięczność dzieci. Pracuję w niewielkim zakresie zawodowo po to, żeby mieć kontakt z młodymi.. Mam sąsiadów znacznie młodszych, lubimy się, bardzo żadko korzystam z ich pomocy, zawsze czynią to z uśmiechem a ja się im odwdzięczam jak mogę (jakiś miły drobiazg). Za nic nie zamieszkałabym w takim bloku

Zapomnieli napisać Bogatych seniorów

Uważam, że pomysł jest dobry. Moja mam jest w podobnej sytuacji - emerytura, odległość od dzieci, konieczność korzystania z różnych zabiegów, ograniczony kontakt z rówieśnikami. Myślę, że byłaby zainteresowana mieszkaniem w takim osiedlu. To nie odosobnienie a nowe możliwości. Sam fakt, że kogoś stać na kupno nowego mieszkania już w jakiś sposób określa jego status bo kredytów raczej nie dostanie... Czy to getto? W sanatoriach jakoś inaczej do tego podchodzą:))