Gdyby państwa trzymały z dala swoje łapki od gospodarki kryzysy byłyby może i głębokie, ale krótkie i bez dramatycznych konsekwencji. Efektem zaś gmerania polityków i urzędników w ekonomii są: nieefektywne i źle ukierunkowane inwestycje, zadłużenie państwa zagrażające jego ekonomicznym podstawom, permanentne kryzysy w oświacie, służbie zdrowia, systemach emerytalnych, ociężałość gospodarcza uniemożliwiająca szybkie reagowanie. To wszystko razem prowadzi do długotrwałego i wyniszczającego wszystkich kryzysu nie tylko ekonomicznego, ale także społecznego. Widać tutaj, że nawet drobne dawki socjalizmu kumulują się w organizmie jak trucizna i wcześniej czy później zamanifestują swoja obecność. Najlepszym, niestety nie pouczającym, przykładem fatalnego wpływu państwa na gospodarkę jest historia Wielkiego Kryzysu z lat 90.
My również wcześniej czy później odczujemy zatruwający wpływ ręcznego sterowania inwestycjami w naszym kraju przez urzędników i tzw. fundusze celowe i infrastrukturalne Unii Europejskiej. Wygląda to bowiem tak, że najpierw zabiera się ludziom pieniądze w podatkach, a następnie daje (ich część oczywiście) urzędnikom, którzy mają decydować o kierunkach inwestycji. Przecież to jest chora sytuacja.

...dobrze wykształcone społeczeństwo - a to dobre ;)
To sa cudowni ludzie, ale na pewno nie wykształceni!

Dlaczego Polskę omija kryzys? Gospodarki na zachodzie i wschodzie Europy popadają w recesję, a w Polsce cały czas wzrost "wskaźników". Dług publiczny mamy zbliżony do innych krajów, tak jak deficyt handlowy, poziom rezerw, a jednak nic nie wskazuje na zbliżającą się recesję. Jak to jest możliwe?