Jestem mile zaskoczony krytycznymi komentarzami czytelników jakie sprowokował powyższy artykuł gdyż prezentowany przez autora sposób myślenia występuje dość powszechnie wśrod polityków i publicystów, którzy na dodatek chcą uchodzić za specjalistów. Te poglądy są najczęściej przypadkowym zlepkiem zasłyszanych idei importowanych z mediów zachodnich ale pozbanionych kontekstu i często nie pasujących zupełnie do naszych krajowych realiów. Od lat powtarza się w kółko, że najlepiej wszystko sprywatyzować a wtedy i budżet zyska i obywatele. Przywoływany jest często przykład Wielkiej Brytanii i rozwiązania wprowadzone przez panią premier Tacher. Nie słyszałem jednak aby ktoś wspomniał, że owszem pani premier sporo prywatyzowała ale w taki sposób aby przedsiębiorstwa zostały w rękach brytyjskich. Nie pisze się także o tym, ze częściowo prywatyzacja nie sprawdziła się i następcy pani premier musieli pewne realizacje odkręcać. Wielka szkoda, że jakiś dociekliwy dziennikarz nie prześledził tego wszystkiego, bo może jakieś konstruktywne dla nas wnioski można z tych procesów wyciągnąć. Na zasadzie uczmy się lepiej na błedach innych. Poza tym teorie liberalnej gospodarki zwłasza przekładane na polski języch i sytuację ekonomiczną są dosyć nośne ale niestety uproszczone i często, z braku wyobraźni czy dociekliwości samych propagatorów, opierają się na półprawdach. Niedawno była jakaś migawka informacyjna, że poczta źle funkcjonuje i obciąża budżet. Ilustracją do tej informacji była wypowiedź pani Gronkiewicz-Waltz, która oczywiście stwierdziła, ze najlepiej pocztę sprywatyzować i wtedy my wszyscy (nasze pieniądze z budżetu) przestaniemy do tego interesu dopłacać. Proste, prawda? A właśnie, że guzik prawda. Gdy poczta będzie w rękach prywatnych to przede wszystkim jej właściciel czy właściciele będzie chciał mieć oczywiście z tego zysk. Co w tym dziwnego takie są zasady ekonomii - już słyszę. Ale w sytuacji quasi monopolu usługi w sytuacji niczym nie ograniczonej konkurencji jest pewne jak w banku, że ceny usług a zależności od pazerności właścicieli będą mniej lub szybciej rosły. Może dojść do tego, że będziemy mieli najdroższe usługi pocztowe w Europie tak jak już teraz mamy najdroższe usługi telefoniczne. No trudno, takie są prawa ekonomi - słyszę? Ale mnie to nie przekonuje i jako szary obywatel skazany na łaskę takiego monopolu pocztowego stanowczo protestuję i pokładam jedyną nadzieję jaka mi pozostaje w rządzie, że zrobi z tym porządek. Jeśli taki właśnie interwencjonizm państwowy chce autor tutaj ośmieszyć to raczej ośmiesza się sam. Skoro tymi zagadnieniami się interesuje i zajmuje na codzień to chyba widzi jak funcjonuje po prywatyzacji n.p. Telekomunikacja Polska. Chyba dostrzega, że ostatnio nikt jakoś nie pisze o konieczności zamknięcia polskich kopalń węgla, że o innych nieodpowiedzialnych ideach głośno propagowanych swego czasu nie wspomnę.
Natomiast jeszcze nigdy nie słyszałem w polskich mediach takiego terminu jak serwis publiczny. Jest to podstawowa i powszechna usługa, którą zapewnia państwo czasami nawet z udziałem prywatnych inwestorów, uzyskanych na przykład w drodze częściowej publicznej prywatyzacji (patrz PKO BP) a której celem jest zapewnienie sprawnego funkcjonowania, w taki sposób aby nie było strat czyli potrzeby subwencjonowania z pieniędzy publicznych. W tej kategorii usług mieszą się n.p. koleje państwowe, energetyka, słuzba zdrowia ale także nierzadko telewizja, telekomunikacja itp ogólnie dostępne a więc w miarę tanie serwisy publiczne. Cała sztuka oczywiaście polega na tym aby znaleść kompetentnych ludzi, którzy potrafią tym zarządzać. Mam nadzieję, że również w Polsce zacznie się o tym poważnie rozmawiać i odpowiedni ludzie się znajdą wśród absolwentów licznych w kraju wyższych szkół zarządzania, których taki wysyp miał miejsce w ostatnich 15 latach. Niestety mam pewne obawy, gdyż nie wykluczone, że świadomość absolwentów rzeczonych szkół nie odbiega zbytnio od świadomości Pana Redaktora.

Wydawcom innych książek niż podręczniki szkolne wolny rynek nakłada jakoś niższe ceny. Za to podręczniki szkolne są drogie, bo i tak trzeba je kupić, i to w wielkiej liczbie.
Jako dawna nauczycielka dostaję listy od firm wydających podręczniki, które chcą mnie skorumpować, proponując wymierne korzyści finansowe w zamian za wybór dla uczniów ich podręcznika. W ten sposób działa system, który dotknął mnie w tym roku jako matkę ucznia: nauczycielki nie uznały zakupu używanych książek tej samej firmy z wydaniem zeszłorocznym, każąc dziecku kupić nowe.
Całym sercem podpisuję się pod poglądami osób, który napisały, że autor pisze dziecinne farmazony. No i styl niesmaczny - artykuł z tezami, właśnie żywcem wyjęty z epoki ręcznego sterowania.

Nie. Nic nie należy nakazywać wydawnictwom. Wystarczy, że wrócimy do jednego kompletu podręczników we wszystkich szkołach. Może dwóch. Wybranego przez MEN-owsko-rodzicielsko-sejmowo-senacką itd. komisję. Odetniemy przy okazji nauczycieli od korupcjogennego systemu wybierania dowolnych podręczników. Ogłosimy przetarg na druk. Dystrybucją w szkole zajmie się komitet rodzicielski. Ksiązki nie będą zmieniane co roku. I mamy książki za połowę ceny. I wcale przez to nie muszą być złe i podle wydane. Wręcz lepsze, bo te aktualnie wydawane nie widziały np. korektora (nie mówię o takim w sztyfcie). A koszty są wysokie, bo w cenę należy wliczyć np. przemiał niechodliwych, niski nakład, itd.

A państwo ma prawo, a nawet obowiązek kontrolować, co jest podstawą nauki najmłodszych obywateli.

Ale rozumiem , że łatwiej i politycznie poprawniej dokopać Marcinkiewiczowi i pleść farmazony niż pomyśleć konstruktywnie.

"A nóż się chłopina przestraszy i obniży ceny."
Tu raczej "nuż", a nie "nóż".

Sprawa podręczników stała się dla felietonisty pretekstem do przywalenia na odlew w rząd, i tyle. Pragnę zwrócić uwagę na 3 sprawy.
1. "Firmy istnieją, by maksymalizować zysk." Szkoda, że nie próbujemy stworzyć takiego systemu, w którym firmy działałyby tak by zaspokajać potrzeby społeczeństwa, w którym działają. Lub inaczej, by maksymalizowały satysfakcję konsumentów, zamiast zysku. Odpowiedź, że to w gospodarce rynkowej niemożliwe, że to podważa jej zasady uważam za unikanie zagadnienia.
No i polecam autorowi korzystanie z tych lekarzy, którzy są nastawieni na maksymalizację zysku (w końcu to są normalni przedsiębiorcy). Ja wolę tych, którzy są autentycznie zainteresowani moim wyleczeniem.
2. "Warto bronić zasady niewtrącania się państwa do gospodarki"
Ja uważam, że warto zobaczyć dwojakie skutki takiej zasady. Proszę zauważyć, w demokracji to ludzie wybierają władzę polityczną. Jakim więc prawem chcemy zabronić społeczeństwu by poprzez swoich przedstawicieli mogło wpływać na kształt i charakter życia gospodarczego na terenie danego kraju. Biorąc pod uwagę, że gospodarka jest najważniejszą bodaj obecnie dziedziną życia, postulat "niemieszania się państwa do gospodarki" sprowadza się do tego, że odbiera się społeczeństwu prawo wpływania na najważniejszą dziedzinę jego życia i w sposób niedemokratyczny przesądza się, że gospodarka ma (powinna) podążać w kierunku nieskrępowanej liberalizacji.
3. Koszty podręczników można obniżyć organizując ich wtórną redystrybucję. W końcu dziecko może używać swojego podręcznika tak, by go w ciągu roku nie zniszczyć. Mi się to zawsze udawało i moje książki zawsze nadawały się do użytku pod koniec roku i przekazywałem je o rok młodszemu kuzynowi.
Byłem kilka razy w szkole amerykańskiej w Warszawie. Tam zauważyłem, że mają taki system i z jednego podręcznika korzysta zwykle 4 dzieci w ciągu 4 lat. Być może komitet rodzicielski mógłby pomyśleć o jakiejś formie redystrybucji książek w szkole.
Ale nie, przecież od tego są antykwariaty, które maksymalizują zysk, no i to obniża maksymalny zysk wydawnictw, tfu co za socjał.

Artykul dosc dobry, przystepnie traktuje o sprawach trywialnych, choc niestety polowicznie. Nie dostrzegam na przyklad logiki w zdaniu: "No i dlaczego wydawca podręczników ma wyręczać państwo w pomaganiu biednym rodzinom?". Bo niby w jaki sposob panstwo pomaga biednym rodzinom? - ano wlasnie pozbawiajac czesci zysku (podatki) miedzy innymi tego wydawcy, czyli kolo sie zamyka. Widac jedynie, ze PiS probuje udoskonalic dzialajacy juz system, i tyle.

Obserwując działania PiS-u widać, że w relacjach polityka gospodarka będzie to powtórka tych samych błędów, które rządy poprzednich ekip uczyniły nieefektywnymi. Wszystkie ekipy popełniają od lat ten sam błąd, a mianowicie próbują ręcznie sterować gospodarką. Skutki tych działań możemy obserwować na przykład w górnictwie. Nie wiem czy kiedykolwiek dotrze wreszcie do naszych polityków to, że władza publiczna jest od pilnowania przestrzegania reguł, a nie od udziału w grze. Tymczasem kolejne ekipy budują kolejne zamki na piasku, z których żaden nie wytrzymuje próby czasu. Wynika to z faktu, że nasi politycy gdy tylko dorwą się do władzy zaraz chcą się sprawdzić jako biznesmeni. Powiedzmy sobie szczerze pożal się Boże biznesmeni. Organizowanie połajanek spółkom paliwowym czy wydawcą podręczników jest głupie, śmieszne i przede wszystkim nieefektywne. Jak chce się obniżyć ich ceny w sposób trwały i efektywny to nie ma innego wyjścia jak zorganizowanie im morderczej konkurencji. Tylko tyle i aż tyle. Niczego bowiem na świecie zarządy firm bardziej nienawidzą od konieczności codziennego stawiania czoła konkurencji. Dlatego zabawy rządu w łączenie, konsolidację sektorów i tym podobne głupoty zawsze obracją się przeciwko tym rządom. Nie ma nic fajniejszego dla zarządu firmy jak być w układzie kapitalizmu politycznego. Największy problem w postaci konkurencji odpada, pozostaje tylko zabiegać o przychylność polityków, a tę można kupić zwłaszcza, że kapitalizm polityczny robi się po to aby generować wielkie zyski bez wysiłku. Z czasem taki układ biznesowy robi się tak silny, że zaczyna mieć wpływ na to kto będzie w polityce, a kto nie. Widać to chociażby po tym co na rynku robi Orlen, a politycy jak ślepi we mgle jeszcze bredzą o jego połaczeniu z Lotosem. Wtedy to już nawet połajanki nie będą możliwe. Podobnie sprawa ma się z energetyką i z chorymi pomysłami integracji pionowej. Nie chce mi już się więcej i pisać i wyciągać kolejne przykłady. Na koniec powiem jedno rząd, który sprawiłby, że prawomocny tytuł egzekucyjny przestałby być tylko papierkiem z pieczątkami zrobiłby więcej dla rozwoju gospodarczego niż wszystkie ulgi inwestycyjne razem wzięte. Rząd, który sprawiłby, że prawo podatkowe byłoby zrozumiałe w ten sam sposób dla każdego po jednokrotnym jego przeczytaniu zrobiłby więcej dla rozwiązania problemu bezrobocia niż wszystkie programy aktywizacji, szkoleń i robót publicznych razem wzięte. I tak dalej.