Pomaganie prześladowanym i udzielanie im azylu to sprawa szlachetna, do której jesteśmy zobowiązani również ze wzgledów historycznych. Jednakże trudno mi się uwolnić od pewnych refleksji z tym związanych. We wszystkich bez wyjątku byłych krajach kolonialnych, integracja nowych nacji etnicznych z rodzimym społeczeństwem czyni minimalne postępy (Portugalia, Hiszpania, Holandia), lub dochodzi do gwałtownych napięć, buntów i eksplozji (W. Brytania, Francja, Rosja i częściowo Niemcy). Odmienność kulturowa i religijna oraz różnica temperamentów, tworzą niebezpieczną mieszankę wybuchową. Jest to temat na obszerną pracę naukową ale póki co starajmy się uczyć na cudzych błędach. Tworzenie znacznych skupisk azylatów, prędzej czy później zaowocuje incydentami i społecznymi niepokojami. Emigranci z innych kontytnentów nie są skłonni przestrzegać naszych praw i zwyczajów. Jeśli już zdecydujemy się prowadzić aktywną politykę migracyjną, to róbmy to w sposób przemyślany, z korzyścią dla naszego państwa i jego obywateli. Uczmy się od Stanów Zjednoczonych. Gdy byłem w jednym z sanatoriów, opiekował się mną arabski lekarz i robił to bardzo dobrze. Potrzeba nam inżynierów, naukowców czy dobrych rzemieślników. Natomiast kandydatom na ekonomicznych emigrantów dawajmy wędkę a nie rybę. Pomoc humanitarna - tak, ale bez tworzenia emigranckich gett.

Strefa Schengen służy przestępcom, przemytowi, niegalnym transakcjom, oligarchii finansowej.
Żadnemu uczciwemu człowiekowi nie przeszkadza okazanie dokumentów na granicy - a otwarcie granic to przede wszystkim budowa wielkiej Deutcheunii.