To niecałkiem prawda. Mieszkam w Warszawie i juz 3 miesiące szukam pracy, bo nie satysfakcjonuje mnie praca na kasie w hipermarkecie. Praca niby jest, ale jaka! Marna i za grosze, a jak chcesz coś więcej to już jest bezrobocie.

W dużych miastach nie ma już prawie bezrobocia? no, być może...
mieszkam na Śląsku, od kilku miesięcy szukam pracy - ale właśnie parę miesięcy temu skończyłam 50lat. Niestety, to okazuje się być wiekiem granicznym dla pracodawców i moje wykształcenie i olbrzymie doświadczenie zawodowe nie są w stanie zainteresować potencjalnych pracodawców.
więc jak to jest z tym, że nie ma bezrobocia? powiedzmy konkretnie, że dla niektórych grup wiekowych ten komunikat jest przedwczesny.
zresztą kto wie, czy akurat to kiedykolwiek się zmieni?

To dobrze ze maleje. Dzieki temu nie obciaza nas stres zwiazany z mozliwoscia utraty zródel utrzymania. Ten stres to byla trauma konca lat 90tych za do 2004go roku. Popatrzmy jakie to rodzi nastepstwa w przyszlosci: mniejsze bezrobocie - wieksza placa - redukcja zatrudnienia (zwlaszcza ludzi niewykwalifijowanych) przez eliminacje biznesów na granicy oplacalnosci , uzaleznionych od taniej sily roboczej.oraz poprzez wprowadzanie automatyzacji/mechanizacji. Tak wiec wazne by zdobyte z trudem srodki ze stabilnej pracy zainwestowac w podniesienie swych umiejetnosci. Rola Panstwa jest w tym pomoc, a takze pomóc w sciagnieciu i osadzeniu inwetycji (kapitalu krajowego i zagranicznego) w takie biznesy, które nie opieraja sie jedynie na taniej pracy. Pomoga one wchlonac nowe roczniki ze studiow i przekfalifikowanych niewykfalifikowanych - czyli zamortyzuja redukcje kosztów przedsiabiorstw która nas pewno w ciagu 2 lat czeka. Irlandczycy to zrozumieli. A my?

to dobrze czy zle?