popieram ten artykuł!!!!Gdzie mózgi i oczy NASZYCH POLITYKÓW.Właśnie byłam-jestem w tej sytuacji.Jestem wdową w wieku 55l,oczywiście nie należy mi się renta po mężu bo szybko owdowiałam.Pracuję /chodzę do pracy już po czterech -jestem schorowana /bo muszę sama się utrzymać.Wcześniej też chowałam dzieci.Reasumując-tak jak wcześniej autor pisze -JEST TRUDNIEJ

Popieram Panią jestem w identycznej tej samej sytuacji.Mam 54 lata jak umarł mąż miałam 38 lat.Staż pracy 33lata.Po ukończeniu 50 roku starałam się o rentę rodzinnej, -i dowiedziałam się jasności.Córka z renty korzystała studiując,Ale i córke miałam za szybko, bo gdyby 3 lata póżniej to bym się załapała na rentę rodz..Pisałam już do ZUS,Ministerstwa ręce opadają.Nie wiem co za wyrocznia ukończone 45lat, a nie 20lat.Wydaje mi się ,że czym szybciej traci sie męza , a są jeszcze dzieci /pozostałość po mężu/,to w życiu jest trudniej.Przecież takich "młodych" wdów jest masa może Trzeba by utworzyć jakąś organizację.Często wdowy wogóle idzieci nie miały/ale miały wiek/,a pieniądze im się należą.Moja współpracowniczka dzieci nie miała-miała wiek/ po 50l / i dostaje rętę rodzinną i PRACUJE,żeby było mało to po 50r.życia wyszła zamąż .RENTĘ PO PIERW.MĘŻU DALEJ DOSTAJE. To w głowie się nie mieści!!!A w odpowiedzi na moje pisma od P Fedak otrzymałam odpowiedz ,że niechumanitarne by było zabrać renty kobietom,które poświęciły się dzieciom A ja się pytam,czy mnie "KROWA"urodziła,wychowała córkę.Teraz doradzam młodym wdowom ZABALZAMUJ nieboszczyka ,aż będziesz mieć 45 l. i jeden dzień wtedy wystaw. WSPÓŁCZUJĘ PANI i SOBIE

A ja w drugą stronę: idą do pracy te, które wolą nowy samochód i nowy telewizor zamiast dobrze i mądrze wychowanych dzieci. A wychowywanie dzieci to nie jest żerowanie na mężu - żerują na dzieciach te, które idą do pracy zostawiając dzieci bez wsparcia przez 10 godzin dziennie. Niestety efekty widać dopiero w następnym pokoleniu...
Z szacunkiem do innych, ale niekoniecznie prawdziwych poglądów...

jestem wdową 16 lata.Mam teraz lat 54.Owdowiałam w wieku 38 lat.w tym czasie wychowywałam dzieci-studiowały,na głowie dom jednorodzinny-remonty które są nieodzowne.To wszystko z mojej b. małej wypłaty.Kiedy miałam lat 49 okazało się ,że mam guza głowy-operacja-udało się-1,5 roku chorobowe rehabilitacyjne 2 komisje w ZUS za mną-lekarz twierdził ,że rokuję wyzdrowienie.Mam grupę inwalidzką,ale renty nie mam,bo nawet bałam się trzeci raz przystąpić do komisji, bo nawet jak bym tą rentę dostała,to na jak długo-A co potem jak wezmą-ja męża nie mam,żeby dał kromkę chleba.Więc zaczęłam w moim wieku 50 l. starać się o rentę po mężu.I tu straszne rozczarowanie mnie chorej ona się nie należy!!!!No cóż poszłam do pracy gdzie pracowałam -księgowość całej oświaty w mieście Rybniku/płace podatki do US/b. odpowiedzialna praca,a ja jakby nie było chora/grupa inwalidzka/Pracuję z koleżanką,która spełniła warunki tj. miała skończone 45 lat w chwili zgonu jej męża no i zdziwienie bo pracuje i pobiera rentę po zm.mężu.Ma 2 pobory.Czytałam,że nawet gdyby wyszła zamąż po 50 roku swojego życia to renta nie jest odbierana po pierwszym mężu.Pisałam w swojej sprawie do polityków do P minister Fedak,ale każdy mi odpisuje -przepisy,a ja te idioctwa znam.Proszę ,żeby tym przepisom się przyjżeć!!!!