Kodeks cywilny przewiduje cztery podstawowe terminy przedawnienia:

* ogólny - 10 lat;
* dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - 3 lata;
* dla roszczeń o świadczenie okresowe (np. czynsz najmu, alimenty, raty kredytowe) - 3 lata;

* dla wszystkich roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym, poza roszczeniami okresowymi należnymi w przyszłości - 10 lat.

Dalsze księgi kodeksu, a także inne ustawy przewidują liczne odstępstwa od przedstawionych zasad. Oto najważniejsze z nich:

* dla roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych - 3 lata od od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia, lecz nie później niż 10 lat od daty popełnienia czynu; 10-letni termin nie znajduje zastosowania przy roszczeniu o naprawienie szkody na osobie;
* dla roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych będących przestępstwami - 20 lat od daty popełnienia przestępstwa;
* dla roszczeń przedsiębiorcy z tytułu dokonanej sprzedaży - 2 lata;
* dla roszczeń z tytułu umowy przewozu - 1 rok;
* dla roszczeń pracodawcy i pracownika ze stosunku pracy - 3 lata.

Ponadto orzecznictwo sądowe wypracowało dodatkowe szczególne reguły przedawnienia roszczeń ubocznych powiązanych z innym roszczeniem. Taki charakter mają odsetki za opóźnienie, które przedawniają się w terminie przewidzianym dla świadczeń okresowych, jednak najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia o kwotę główną.