Zmiany w szkolnictwie wyzszym nie sa rewolucyjne jak zapowiadano, ale pewien postep w stosunku do starej ustawy jest.Na przyklad niezalezne komisje do spraw nadawania tytulow, przyspieszenie procedur oraz habilitacja troche bardziej zgodna z wymogami wspolczesnej nauki sa duzym postepem. Rewolucyjnych zmian nie bedzie, ale moznaby poprawic ustawe zachowujac umiarkowany postep, bo zdaje sie na rewolucje za wczesnie:

I. Kariera naukowa – poprawki do nowej ustawy:

1. Uzyskiwanie kolejnych awansow (profesura, habilitacja) nie moze byc dopasowane do osiagniec poszczegolnych osob, ktore maja w plyw na ksztalt ustawy:

Nie mozna poziomie ustawy wyszczegolniac, ze do profesury warunkiem koniecznym jest bycie trzy razy promotorem, recenzentem. A jezeli kandytad z rekordowa liczba doktorantow w efekcie ma mniejsze sukcesy naukowe niz kandydat, ktory pracuje sam albo z jednym doktorantem. Sa rozne modele kariery naukowej. Powinna byc uczciwa ankieta, w ktorej bedzie miejsce na wpisanie kazdego osiagniecia naukowego I dydaktycznego.Nie mozna dyskwalifikowac osob majacych wybitne osiagniecia, paskudna osobowosc albo z innych powodow wspolpracuja z osobami ktore doktoraty juz maja. Czesto sami doktoranci w polowie doktoratu z powodow rodzinnych z doktoratu rezygnuja. Uzyskanie tytulu profesora nie moze zalezec od tempa pracy osob trzecich. Tytul profesora uzyskuje sie w Polsce zbyt pozno.

2. Jednakowy dostep do postepowania o nadanie tytulu profesora bez wzgledu na wybor Rady Wydzialu:

Powinna byc ta sama ankieta dla kandydatow na profesora oraz dla kandydatow starajacych sie o habilitacje. Liczba zdobytych punktow powinna decydowac ktory z tych awansow sie uzyska. Wedlug nowych przepisow, Rada Wydzialu ewentualnie moze skierowac wniosek o habilitacje do postepowania o nadanie tytulu profesora. Nie mozna zadnego kandydata pozbawiac szansy skierowania wniosku do postepowania o nadanie tytulu profesora. Nie mozna ambitnego kandydata, ktory wskaze Rade Wydzialu na dobrej uczelni karac go za to.

3. Wykreslenie bardzo waznego zapisu:

Zapis, ze w przypadku decyzji negatywnej kandytat moze ponownie wystapic z wnioskiem z wnioskiem o nadanie po uplywie trzech lat pod warunkiem znacznego zwiekszenia dorobku naukowego lub artystycznego powinien byc wykreslony. A co z kandydatami, ktorzy maja duzy dorobek a ich wniosek zostal odrzucony z innych powodow. Co w takim przypadku bedzie oznaczalo znaczne zwiekszenie dorobku I dlaczego tez czekac az trzy lata? Teraz trudno jest przewidziec rozne przyczyny decyzji negatywnych, ale skoro trudno jest przewidziec to raczej nalezaloby nie pisac nic. Kazdy ma prawo do dziesieciu doktoratow, dziesieciu habilitacji czy wielu tytulow magistra. Najwyzej moznaby wprowadzic oplaty ale nikomu niczego nie zabraniac. Dobry prawnik zabronilby robienia drugiej habilitacji (wylacznie w przypadku negatywnej decyzji mozna ponownie wystepowac z wnioskiem). Przyczyny decyzji negatywnych tez moga byc rozne, niekoniecznie slaby dorobek. Zwykle po doktoracie naukowcy zajmuja sie kilkoma tematami naukowymi, a jak czytamy w nowej ustawie nadal podstawa ma byc jednotematyczny cykl publikacji (maly postep w stosunku do starej ustawy). Nowy wniosek moglby wiec polegac na wyborze innego podzbioru swoich publikacji.

II. Pensum dydaktyczne – lepiej gdyby bylo ustalane przez Rade Wydzialu a nie przez Rektora

Wydzialy na uczelni bardzo roznia sie charakterem swojej dzialalnosci. Decyzja o pensum dydaktycznym powinna byc podejmowana na nizszym szczeblu niz decyzja Rektora. Rady Wydzialu w zaleznosci od potrzeb lub swojej strategii powinny ustalac pensum dydaktyczne oraz podzial swoich pieniedzy wsrod pracownikow. Taka decyzja moglaby byc modyfikowana w razie potrzeby. Moglaby byc pensja podstawowa dla pracownika z minimum dydaktycznym plus dodatki za osiagniecia naukowe w latach ubieglych I za dodatkowa dydaktyke. W ten sposob pracownicy, ktorzy do tej pory pracowali na wielu etatach mogliby zadeklarowac chec dydaktyki ponad minimum.Pracownicy, ktorzy wola wiecej czasu poswiecic na prace naukowa poprzestaliby na minimum dydaktycznym. Charakter kazdej pracy naukowej czy dydaktycznej jest inny na roznych wydzialach. Dyskusje pokazaly, ze pracownicy roznych dziedzin nie wiedza na czym polega praca w innej dziedzinie. Rektor powinien koordynowac calosc pracy uczelni a nie szczegolowo okreslac character pracy na poszczegolnych wydzialach zwykle patrzac przez pryzmat swojej dziedziny.

III. KNOW – dodatkowe pieniadze dla wybitnych pracownikow a nie dla calego wydzialu

Rowniez Wydzial jako calosc tez nie jest jednolity. Dobrze jest przeprowadzic ranking, ktory w jakis sposob wyloni dobre wydzialy, np. dla informacji przyszlych studentow. Dobry oznacza policzenie sredniej (w lepszy lub gorszy sposob, ale nigdy idealnie nie dobierze sie wag poszczegolnych osiagniec). Wydzialy sa zbyt zroznicowane I caly wydzial nie moze korzystac z pieniedzy wypracowanych przez grupe w ramach teg

Może i lepiej. Będzie mniej, których produkcja rośnie w nieskończoność, tumanowatych magistrów, inżynierów i tp... Najwyższy czas zastąpić wiszące dyplomy na ścianach...np. kiczowatymi obazkami.

Jeśli pracownik miałby 40 godzin tygodniowo a jeden semestr liczy ok 15 tygodni to w semestrze przepracowałby 600 godzin co w roku daje 1200 godzin. Przypominam, że pensum wynosi 210 asystent i adiunkt, 340 wykładowca i st. wykładowca praz profesorowie. Jeśli to rzeczywiscie chodzi o godziny dydaktyczne to kto będzie płacił za 1200 - 210 = 990 nadgodzin ??????? Przy takiej ilości godzin dydaktycznych plus drugie tyle żeby uczciwie przygotować się do zajęć to na tzw naukę czasu już nie starcza. Proszę określić czy to są wszystkie godziny czy tzw dydaktyczne godziny. Przeciętnie w pracy spędzam w tygodniu 30 godzin, ok 15 pracuję wieczorami w domu przygotowanie do zajęć + opracowanie wyników badań i jeśli dodam do tego 40 godzin dydaktyki to kiedy mam spać ???? Praca dydaktyczno naukowa to praca przy taśmie, każdy przypadek jest indywidualny. A teraz gdybym miał drugi etat tego się nie da pogodzić.
Dla porównania nauczyciel w tygodniu ma pracować 20 godzin a nauczyciel akademicki 40 + działalność naukowa. Coś tu nie gra!!!

Tzn. jakim prawem, czy przypadkiem prawem Chyżego Roja.Ta 'demokracja" jak widać nawet "gospodarką planową" nie przystaje do PRL, restrykcyjnością tamtych idiotów znacznie przewyższa.

A mnie interesuje tylko jedno - czy pani minister Kurdycka dostanie też zakaz wykonywania innej pracy prócz jednej, na której by się mogła skupić w sposób należyty.

Czy ktoś potrafi wyjaśnić jak 100 tyś. osób zgodnie z przedstawionymi danymi potrafi wygenerować 170 tyś. etatów? Te 3 tyś. (3%) więcej-niż-dwa-etatowców powinno pracować na kilkudziesięciu etatach każdy.

Albo ja tu czegoś nie rozumiem, albo ktoś wciska propagandę, bo chce sprzedać ustawę.

Jednym z uwarunkowań sukcesu osobistego a i społecznego jest profesjonalizm. A Polak gdzie się uczy zawodu?
W Wyższej Szkole Zarządzania Bałaganem niekoniecznie tylko w Pcimiu? Jak do funkcjonowania w zawodzie przygotowuje nasz szkolnictwo, w tym nadęte Wyższe?
Polak UCZY SIĘ ZAWODU w PRACY, ze wszystkimi tego faktu konsekwencjami. Już na starcie w karierę jest do tyłu i gospodarka razem z nim. Dlatego największą karierę zawodową zrobił na świecie polski hydraulik, bo mógł praktykować najpierw we własnej kuchni i wc!
Powszechną ILUZJĄ dobrego wykształcenia zainteresowani są u nas prawie wszyscy, od chałturzącego na 3 etatach profesora, do zaliczającego na kolanie studenta i nikt tego nie zmieni, bo profesora- jeżeli w ogóle - rozlicza kolega po fachu, a obaj muszą mieć studentów.
Bez etyki żadna innowacyjność i nowe technologie nie pomogą! Świadcz a o tym wyniki sondażu przedstawione przez GW w poniedziałek 19-10-2009.
Gdyby standardy kształcenia zmieniono już od podstawówki, stworzono warunki prawdziwej, całkowicie bezpłatnej wartościowej edukacji (bez korek, douczania poza szkołą ...) oczywiście dla tych co chcą i nadają się do nauki, to do takich szkół wyższych jak obecne nikt z wyedukowanej młodzieży by nie poszedł.
Narzekanie że "młodzież licealna nic nie potrafi", to wystawianie świadectwa "Uniwersytetowi ", który od lat nieodpowiedzialnie eksperymentuje na szkołach niższego stopnia, co z kolei zapewnia mu nieróbstwo przy pełnej bezkarności.
Zacząć trzeba od szkół wyższych, gdzie pojęcie etyki i kompetencji zostało zatracone w wyścigu po tytuł, po lekką kasę, wśród bełkotu publikacyjnego i po prostu nieróbstwa, zwłaszcza kadry samodzielnej! A to że zarabiają za mało?- no wszyscy tak - naszym zdaniem - zarabiamy, co nie znaczy że to nas upoważnia do NIEUCZCIWOŚCI !!!

Osobiście znam profesora, który pracuje na kilku różnych uczelniach, na jednej był nawet dziekanem. Wprost mówił (a wręcz chwalił się), że pracuje od 8 do 18 niemal przez cały tydzień.
Niestety kompletnie nie miał czasu dla studentów - często spóźniał się na zajęcia, a po wykładach od razu odjeżdżał mówiąc, że "ma zajęcia w innym mieście i musi się spieszyć".
Egzamin w jego wydaniu był porażką. Dostałem z tego egzaminu 3,5 - nie wiedziałem nawet co jest źle, bo oczywiście nie mogłem z nim na ten temat pogadać - załatwiał zaliczenia na innej uczelni. Zdecydowałem się poprawiać - nawet nie sprawdził mi tej poprawy (nie wiem czy zgubił, zapomniał, czy jeszcze coś innego) i wpisał gorszą ocenę. Jakiekolwiek próby kontaktu zawiodły. Do końca czerwca miał egzaminy na innych uczelniach, nawet na początku lipca nie można go było zastać. W końcu odpuściłem, uznałem że nie warto się denerwować. Najgorsze jest tylko to, że inni studenci również mogą mieć problemy, ponieważ pan profesor chciał sobie dorobić i z dumą pracuje na kilku etatach.