Piątkowa sesja zakończyła się wzrostem indeksów, a inwestorom pozostanie w pamięci pozytywna reakcja rynków giełdowych na lepsze od spodziewanych dane z amerykańskiego rynku pracy.
Do tego czasu aktywność inwestorów była ograniczona, a indeksy poruszały się w niewielkim zakresie zmienności. Czy piątkowy wzrost można traktować jako sesję przełomu? Myślę, że raczej nie, bowiem kupujący co prawda pojawili się w rejonie oporów wynikających z wcześniejszych maksimów na 3763 pkt. dla WIG-20 (w przypadku kontraktów odpowiedniki tych poziomów zostały naruszone), jednakże na wyższych poziomach pojawiła się podaż. Generalnie mam wrażenie, iż WIG-20 znajduje się w strefie konsolidacji, gdzie podaż pojawia się w okolicach 3760 pkt., natomiast kupujący wkraczają w rejonie 3700 pkt.
Mając na względzie fakt, iż konsolidacja ma miejsce po wcześniejszym wzroście, większe prawdopodobieństwo należałoby przypisywać kontynuacji wzrostu, ale do tego nieodzowne wydaje się sforsowanie 3763 pkt., co w praktyce winno zapewnić test szczytu na 3829 pkt., a w bardziej optymistycznym wariancie 3862 pkt. Optymistycznym elementem w analizie jest układ średnich kroczących, gdzie wcześniejszy spadek do 3591 pkt., należałoby traktować jako typowy ruch powrotny po pozytywnym przecięciu średnich kroczących. Tym nie mniej w takim wypadku indeks winien zwyżkować z większą werwą i atakować kolejne opory, natomiast mam wrażenie, że coś go hamuje. Najbliższe ważne wsparcia znajdują się na 3708 oraz 3682 pkt., a ich przełamanie będzie w moim odczuciu sygnałem słabości sugerującym test dołka na 3591 pkt.
