CTE: strona spółki
26.06.2020, 14:47
CTE Postanowienie Sądu o odmowie otwarcia przyspieszonego postępowania układowego
W nawiązaniu do raportu bieżącego nr 2/2020 z dnia 20 marca 2020 oraz 3/2020 z 1 kwietnia 2020 roku w sprawie złożenia m.in. wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, Zarząd Cenospheres Trade & Engineering Spółka Akcyjna (dalej: „Emitent”; „Spółka”) informuje, iż w dniu 26 czerwca 2020 r. otrzymał listem poleconym z Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie Postanowienie wydane przez Asesora Sądowego z dnia 18 czerwca 2020 roku o odmowie otwarcia przyspieszonego postępowania układowego.
Zgodnie z treścią ww. raportu bieżącego 3/2020, złożenie wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego podyktowane zostało zamiarem uzyskania przez Zarząd Spółki ochrony sądowej przed wierzycielami, a to w szczególności w celu przywrócenia stabilizacji sytuacji ekonomicznej Emitenta. Z wnioskiem o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego Emitent przedłożył wstępny plan restrukturyzacyjny zakładający w szczególności: skupienie przyszłej działalności Spółki głównie na handlu mikrosferą, nabywaną m.in. od zidentyfikowanych przez Zarząd dostawców krajowych; ograniczenie obrotów z dostawcami z Kazachstanu, których niesolidność legła u podstaw obecnej trudnej sytuacji Spółki, ograniczenie działalności produkcyjnej, ograniczenie kosztów stałych, m.in. poprzez przeniesienie zakładu produkcyjnego do nowej, tańszej lokalizacji, redukcję zatrudnienia. Natomiast, zgodnie z uzasadnieniem do Postanowienia, Sąd potwierdził prawdziwość złożonych dokumentów i informacji przez Emitenta, w myśl przepisów prawa restrukturyzacyjnego jednak w ocenie Sądu otwarcie przyspieszonego postępowania układowego w kontekście dotychczasowej i planowanej działalności Emitenta oraz w świetle przedstawionego wstępnego planu restrukturyzacyjnego nie gwarantowałoby, że sytuacja wierzycieli się nie pogorszy. Zdaniem Asesora Sądowego wcześniejsza praktyka postępowań upadłościowych z możliwością zawarcia układu wskazuje jednoznacznie, że wielokrotnie w tych postępowaniach dochodziło do sytuacji, gdy upadły nie był w stanie nie tylko poprawić swojej sytuacji w stopniu umożliwiającym wykonanie jakiegokolwiek układu, ale nie był w stanie nawet regulować swoich bieżących zobowiązań. W efekcie dochodziło do wzrostu zobowiązań (czasami wręcz drastycznego) upadłego, co z kolei skutkowało drastycznym spadkiem stopnia zaspokojenia dotychczasowych wierzytelności (których wierzytelności istniały w momencie ogłoszenia upadłości), gdyż zgodnie z art. 342 ust. 1 pkt 1 p.u.n. podlegały one zaspokojeniu w dalszej kolejności niż zobowiązania nowopowstałe. Skutkiem zatem decyzji sądu o ogłoszeniu upadłości układowej, a nie od razu likwidacyjnej, było pokrzywdzenie dotychczasowych wierzycieli. W kontekście tak kuriozalnego uzasadnienia wydaje się, że składanie wniosków o przyśpieszony plan układowy nie ma sensu, bo z doświadczenia Asesora Sądowego wynika, że postepowania te nie kończą się powodzeniem. W ocenie Sądu czynności planowane przez Emitenta nie dają podstaw aby stwierdzić, iż możliwe będzie pozyskanie środków pieniężnych na realizację układu. Sąd wskazał, że środki restrukturyzacyjne wskazane przez Spółkę pozostają jedynie w sferze prognoz i nie są poparte żadnymi dowodami. Zdaniem Sądu tylko i wyłącznie precyzyjne wskazanie przez Emitenta działań restrukturyzacyjnych i skutków, które mają przynieść pozwala Sądowi na stwierdzenie, czy zakładane środki są celowe i dają prognozy na powodzenie postępowania restrukturyzacyjnego Emitenta. Tymczasem w trakcie rozpatrywania wniosku Emitent regulował większość bieżących zobowiązań wynikających z wynagrodzeń i zobowiązań publicznoprawnych i w tym okresie nie doszło do wzrostu zobowiązań, mimo iż w tym okresie mieliśmy do czynienia z de facto zamknięciem gospodarki z powodu COVID-19. Emitent informuje, że składając wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego podał dokładne wartości jakie szacuje przy prowadzeniu działalności handlowej. W związku z tym, że Emitent nie zgadza się z decyzją wyrażoną w Postanowieniu Sądu, zamierza złożyć zażalenie.
Zgodnie z treścią ww. raportu bieżącego 3/2020, złożenie wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego podyktowane zostało zamiarem uzyskania przez Zarząd Spółki ochrony sądowej przed wierzycielami, a to w szczególności w celu przywrócenia stabilizacji sytuacji ekonomicznej Emitenta. Z wnioskiem o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego Emitent przedłożył wstępny plan restrukturyzacyjny zakładający w szczególności: skupienie przyszłej działalności Spółki głównie na handlu mikrosferą, nabywaną m.in. od zidentyfikowanych przez Zarząd dostawców krajowych; ograniczenie obrotów z dostawcami z Kazachstanu, których niesolidność legła u podstaw obecnej trudnej sytuacji Spółki, ograniczenie działalności produkcyjnej, ograniczenie kosztów stałych, m.in. poprzez przeniesienie zakładu produkcyjnego do nowej, tańszej lokalizacji, redukcję zatrudnienia. Natomiast, zgodnie z uzasadnieniem do Postanowienia, Sąd potwierdził prawdziwość złożonych dokumentów i informacji przez Emitenta, w myśl przepisów prawa restrukturyzacyjnego jednak w ocenie Sądu otwarcie przyspieszonego postępowania układowego w kontekście dotychczasowej i planowanej działalności Emitenta oraz w świetle przedstawionego wstępnego planu restrukturyzacyjnego nie gwarantowałoby, że sytuacja wierzycieli się nie pogorszy. Zdaniem Asesora Sądowego wcześniejsza praktyka postępowań upadłościowych z możliwością zawarcia układu wskazuje jednoznacznie, że wielokrotnie w tych postępowaniach dochodziło do sytuacji, gdy upadły nie był w stanie nie tylko poprawić swojej sytuacji w stopniu umożliwiającym wykonanie jakiegokolwiek układu, ale nie był w stanie nawet regulować swoich bieżących zobowiązań. W efekcie dochodziło do wzrostu zobowiązań (czasami wręcz drastycznego) upadłego, co z kolei skutkowało drastycznym spadkiem stopnia zaspokojenia dotychczasowych wierzytelności (których wierzytelności istniały w momencie ogłoszenia upadłości), gdyż zgodnie z art. 342 ust. 1 pkt 1 p.u.n. podlegały one zaspokojeniu w dalszej kolejności niż zobowiązania nowopowstałe. Skutkiem zatem decyzji sądu o ogłoszeniu upadłości układowej, a nie od razu likwidacyjnej, było pokrzywdzenie dotychczasowych wierzycieli. W kontekście tak kuriozalnego uzasadnienia wydaje się, że składanie wniosków o przyśpieszony plan układowy nie ma sensu, bo z doświadczenia Asesora Sądowego wynika, że postepowania te nie kończą się powodzeniem. W ocenie Sądu czynności planowane przez Emitenta nie dają podstaw aby stwierdzić, iż możliwe będzie pozyskanie środków pieniężnych na realizację układu. Sąd wskazał, że środki restrukturyzacyjne wskazane przez Spółkę pozostają jedynie w sferze prognoz i nie są poparte żadnymi dowodami. Zdaniem Sądu tylko i wyłącznie precyzyjne wskazanie przez Emitenta działań restrukturyzacyjnych i skutków, które mają przynieść pozwala Sądowi na stwierdzenie, czy zakładane środki są celowe i dają prognozy na powodzenie postępowania restrukturyzacyjnego Emitenta. Tymczasem w trakcie rozpatrywania wniosku Emitent regulował większość bieżących zobowiązań wynikających z wynagrodzeń i zobowiązań publicznoprawnych i w tym okresie nie doszło do wzrostu zobowiązań, mimo iż w tym okresie mieliśmy do czynienia z de facto zamknięciem gospodarki z powodu COVID-19. Emitent informuje, że składając wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego podał dokładne wartości jakie szacuje przy prowadzeniu działalności handlowej. W związku z tym, że Emitent nie zgadza się z decyzją wyrażoną w Postanowieniu Sądu, zamierza złożyć zażalenie.