Dzik: Z eko-szantażystami można różnie pogrywać

W pełnych hurraoptymizmu zapowiedziach Modlin ma być nowoczesnym europejskim portem lotniczym, obsługującym w przyszłości nawet 25 milionów pasażerów dziennie. Skromniejsza wersja ma być gotowa już na Euro 2012. Co ciekawe, uroczyste rozpoczęcie budowy lotniska w Modlinie to swego rodzaju deja vu. Jedna taka uroczystość miała już miejsce sześć lat temu, a port miał być gotowy w roku 2005.

Z modlińską inwestycją wiążą się dwa, z pozoru niezbyt powiązane fakty. Pierwsza to ekonomiczna kontrowersja nad sensownością budowy portu jako takiego. Okazało się bowiem, że plany nowego centralnego lotniska się zmieniły i powinno ono powstać między Łodzią a Warszawą, przy budowanej autostradzie.No, ale skoro sześć lat temu był jakiś plan, są jakieś pieniądze, to czemu nie budować.

Niewykluczone jednak, że na zakończenie prac poczekamy kolejne sześć lat, bo inwestycja jest oprotestowana przez ekologów, którzy żądają by inwestor za 7 milionów złotych wykupił (zapewne od odpowiedniej osoby) 700 ha bagien i przeniósł tam... ptaki z Modlina.

Brzmi to jak kiepski żart, ale owa grupa eko-szantażystów (eko-terrorysta to niewłaściwa nazwa, terrorysta nigdy nie chce haraczu) jest ponoć wyjątkowo skuteczna, blokowała już skutecznie budowę warszawskiego Mostu Północnego czy dużego centrum handlowego.

Ktoś mógłby powiedzieć - ot, polska rzeczywistość, absurd goni absurd, niepotrzebną inwestycją blokują ekolodzy żądając rekordowego haraczu. Spójrzmy jednak na to z innej strony: sprawy często mają głębsze dno. Ekologiczny terror może być świetnym pretekstem by wyjść z twarzą z całej sytuacji, nie postawić portu lotniczego, bo się _ nie da _. W tej teorii, protestujący i ich rzekome ofiary świetnie ze sobą współpracują.

Możliwy jest jeszcze inny wariant. Starujemy z bezsensowną inwestycją, którą ekolodzy oprotestowują. Odwraca to uwagę szantażystów od innych naszych poważnych przedsięwzięć, które gładko rozkręcamy. W tym wariancie ofiary są sprytne, a szantażyści zrobieni w bambuko.

A może nie ma drugiego dna i jest jak jest. To też ciekawe. Niedawno w Warszawie jeden zachodni deweloper udowodnił, że nie trzeba uginać się pod szantażem. Nie tylko nie zapłacił haraczu grupce protestujących mieszkańców, ale nagrał ich propozycje i pozwał ich do sądu, a inwestycja otrzymała ostatecznie pozwolenie na wznowienie budowy. Jak się chce, to można.

Zostaje jeszcze tylko jeden intrygujący wariant do praktycznego przetestowania - ekolodzy zostaną zmuszeni zapłacić inwestorowi, by nie _ dewastował _ środowiska. Dziś to abstrakcja, ale jeśli cierpliwość tej drugiej strony kiedyś się skończy.

Autor felietonu jest ekonomistą specjalizującym się w zagadnieniach racjonalności, ekonomii behawioralnej i psychologii hazardu