Gałązka: List Migalskiego mógł być pocztówką

Mogłaby przedstawiać chłopczyka z brukselskiej fontanny, bo adresat i jego totumfaccy ocenili zachowanie nadawcy za nieprzyzwoite. Tylko czekać, aż wygarną: _ To my zrobiliśmy ci na rękę, a ty nam w brew? _ Na razie, spanikowani, nie bardzo wiedzą jak zareagować na zainteresowanie się dziennikarzy tym przyczynkiem do epistolografii politycznej.

Jedni uznają, że autorowi zaszkodziły wysokie temperatury i potrzebny mu wypoczynek. Inni podważają jego wiedzę fachową, a eurokolega z wazeliniarskim namaszczeniemstwierdził, że nie stało się nic takiego, co mogłoby wzbudzić jakiekolwiek wątpliwości odnośnie geniuszu lidera partii, do której trafił z obejścia Samoobrony.

Wszystko to wskazuje, że próba wymigania się z coraz bardziej obciachowej opinii, jaką zyskuje formacja, którą na europejskich salonach reprezentuje autor wspomnianego listu, może się nie udać. Choćby dlatego, że sekrety partyjnej alkowy już dawno zostały ujawnione. Zresztą sytuacja jest jasna: _ Cnotę straciliśmy, a rubla, nie zarobiliśmy _ – stwierdził prezes, a z dogmatami się nie dyskutuje.

Terapeutyzowanie partii stało się medialnym tematemtakże dzięki receptom kontrowersyjnego posła PO.Jednak jego pozycja na scenie politycznej jest lepsza od opisanego europarlamentarzysty. Dlatego porównywanie tych polityków nie ma sensu. Nie tylko z powodu różnic intelektualnych i majątkowych, w których tego pierwszego można uznać za lepszego.

Różnią się, przede wszystkim dlatego, że gdyby obaj chcieli lub musieli stworzyć własne, nowe partie, to _ straszne dziecko _ Platformy szybko znalazłoby liczne towarzystwo, a jego program wcale nie musiałby być uznany za infantylny.

Natomiast adoptowanej przez PiS sierotce pozostałoby już tylko błąkanie się w politycznej mgle. Bez szansy na przygarnięcie przez inne partie. Na dodatek, bez nadziei na zrobienie biznesu nawet na sprzedaży zapałek. Zwłaszcza, że w tym interesie również nie można krytykować piromanów.