Rezultat niedzielnych wyborów pokazał, że ponad 43 proc. głosujących potraktowało deklaracje Platformy Obywatelskiej i jej lideraDonalda Tuskacałkiem poważnie.
Jak to więc możliwe, że partia, która dostała tak wysoki kredyt zaufania od wyborców, zachowuje się tak, jakby już na samym wstępie, jeszcze przed faktycznym przejęciem rządu w Polsce, chciała roztrwonić swój olbrzymi kapitał społeczny?
Bo jak inaczej niż w kategoriach zupełnej schizofrenii lub politycznej maskarady traktować poniedziałkową wypowiedźZbigniewa Chlebowskiego. Poseł przedstawiany jako czołowy ekspert gospodarczy Platformy nazajutrz po głosowaniu oświadczył, że dobrym kandydatem na ministra finansów byłbyMirosław Gronicki, szef tego resortu w gabinecie Marka Belki.
Tego samego Belki, który kierując w rządzieLeszka Milleraministerstwem finansów wprowadził podatek od zysków kapitałowych. Gronicki jako minister ten podatek utrzymał, co jest o tyle ważne, że politycy PO w powyborczym tygodniu zdążyli już zadeklarować zamiar zniesienia kontrowersyjnego obciążenia fiskalnego.
Konia z rzędem temu, kto zrozumie, co dla Platformy jest ważniejsze: likwidacja podatku od zysków kapitałowych czy obsadzenie jednego z najważniejszych urzędów w państwie apolitycznym fachowcem, który, gdy miał okazję po temu, nie dał dowodów, że obecny postulat PO jest mu szczególnie bliski.
A co dopiero powiedzieć o tym, że partia postrzegana przez najwyższy odsetek głosujących jako jedyna siła polityczna posiadająca rozsądny program gospodarczy i ludzi zdolnych zrealizować go, zaledwie dzień po zwycięstwie informuje swój (i nie tylko) elektorat o tym, iż nie ma własnego kandydata na ministra finansów?
Najlepiej skomentował to sam Mirosław Gronicki, kiedy zapytany o ewentualne plany objęcia teki szefa resortu finansów w rządzie PO, stwierdził: ,,Bardzo mi miło, że poseł Chlebowski pochlebnie się o mnie wyraża, natomiast na dziś nie bardzo się nad tym zastanawiam".
*Autor jest pracownikiem TVP *