Oto dlaczego Platforma boi się Zyty Gilowskiej

Dokładnie rzecz biorąc - przedstawiciel RPP, podobnie jak ksiądz w powszechnej opinii, od polityki trzymać się powinien z daleka. Tak przynajmniej - jeśli przyjrzeć się nieco histerycznym reakcjom - wygląda linia obrony Platformy, a ostatnio i Ludowców, jeśli chodzi o pomysł wystawienia profesor Zyty Gilowskiej do debatowych szranków ekonomiczno-gospodarczych w barwach PiS.

Z jednej strony - trudno się przedstawicielom koalicji dziwić. Minister Jacek Rostowski, za przeciwnika w ewentualnej debacie na pewno wolałby mieć obecną ekonomiczną twarz Prawa i Sprawiedliwości - poseł Beatę Szydło. Z drugiej strony, pojedynek ekonomisty z etnografem, muzealnikiem i filozofem w jednym mógłby zakończyć się błyskawicznym nokautem. A to przecież nie po chrześcijańsku. Bez ducha fair play.

To dzięki niej nie było kryzysu

Opinia profesor Gilowskiej na temat polityki rządu znana jest nie od dziś. I nie jest to opinia pozytywna. Jej bezpośrednie starcie z urzędującym ministrem finansów tym bardziej byłoby więc interesujące i emocjonujące. Prawie jak walka Tomasza Adamka z Witalijem Kliczko. Tyle, że na dane i wnioski, zamiast na pięści.

Analogii do bokserskiej walki jest zresztą więcej. Zawodnicy i ich sekundanci już rozpoczęli wojnę psychologiczną, jak rasowi fighterzy podczas ważenia przed starciem. - _ Boję się tylko Boga, na pewno nie boję się rozmowy z nikim, a tym bardziej prawdy - _punktowała sama Gilowska po dwugodzinnym obiedzie z prezesem Kaczyńskim. _ - Jeżeli Zyta Gilowska ma temperament polityczny, a niewątpliwie ma, to powinna rzucić tą robotę i wrócić do polityki - _ odgryzał się reprezentujący koalicję wicepremier Waldemar Pawlak.

Argumenty przeciwników pojawienia się Zyty Gilowskiej w szeregach PiS nie są oczywiście pozbawione podstaw. Teoretycznie przedstawiciele RPP nie powinni brać czynnego udziału w polityce. Tyle, że to raczej polityczny obyczaj, bo z przepisów wprost taki zakaz nie wynika. A że odejście od takiego obyczaju niektórym wydawać się może niesmaczne? Cóż. Nie mniejszy niesmak budzi debatowanie z samym sobą, albo z pustymi krzesłami.

autor jest redaktorem Money.pl