Polscy studenci chcą wystrzelić satelitę

Na zdjęciu model satelity PW-Sat z 2007 roku

- _ PW-Sat ma wielkość kostki Rubika i waży niespełna kilogram. Jego głównym zadaniem będzie przetestowanie systemu deorbitacji, czyli skrócenia życia satelity poprzez spalenie go w atmosferze. To rozwiązanie w przyszłości może służyć do niszczenia kosmicznych odpadków _ - wyjaśnia w rozmowie Maciej Urbanowicz, student Mechaniki i Budowy Maszyn na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, koordynator projektu.

W projekcie budowy PW-Sat-a uczestniczą członkowie dwóch kół naukowych działających na tej uczelni: Studenckiego Koła Astronautycznego oraz Studenckiego Koła Inżynierii Kosmicznej, we współpracy z Centrum Badań Kosmicznych PAN.

W misję kosmiczną PW-Sat ma wyruszyć jesienią tego roku na pokładzie Vegi - najnowszej rakiety Europejskiej Agencji Kosmicznej do wynoszenia małych ładunków na niskie orbity. Urbanowicz nie wyklucza jednak, że Vega może mieć opóźnienie i polski satelita wyruszy dopiero w przyszłym roku. W takim wypadku nie spełni się marzenie studentów PW, by PW-Sat był na orbicie przed polskim satelitą Lem.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/75/t95563.jpg ) ] (http://news.money.pl/artykul/endeavour;wystartowal;to;ostatnia;misja,7,0,830471.html) Endeavour wystartował. To ostatnia misja
Lem, wraz z satelitą Heweliusz, są przygotowywane przez Centrum Badań Kosmicznych PAN i Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika PAN w ramach programu BRITE-PL. Oba instrumenty będą częścią międzynarodowego projektu BRIght Target Explorer Constellation - BRITE. Lem ma zostać wyniesiony w przestrzeń kosmiczną pod koniec 2011 roku.

Aby zniszczyć swojego satelitę po zakończeniu misji, studenci chcą wykorzystać zjawisko oporu atmosfery na dużych wysokościach. - _ Do wysokości 2 tys. km możemy mówić o pewnym oporze powietrza, który jest odczuwalny. Na przykład stacja orbitalna wielkości boiska do piłki nożnej musi być co kilka miesięcy podnoszona, bo z wysokości 370 km spada na około 300 km. Jest to efektem oporu atmosfery _ - wyjaśnia Urbanowicz.

Jak długo potrwa misja satelity - czytaj na kolejnej stronie

Jego zespół buduje ogon, który po wysunięciu się z satelity będzie miał 2 metry długości i 10 cm szerokości. Element ten zwiększy powierzchnię satelity i dzięki temu PW-Sat zacznie wyhamowywać w swoim ruchu wokół Ziemi i będzie szybciej opadać. Obiekty, które wchodzą w atmosferę zaczynają spadać i w wyniku tarcia płoną. Jeśli nie są bardzo duże, spalą się zanim osiągną powierzchnię Ziemi. Tak dzieje się też w przypadku meteorów.

Według analiz, bez ogona PW-Sat krążyłby po swojej orbicie ponad 6 lat. Tymczasem po jego rozłożeniu żagla ma osiągnąć atmosferę w ciągu zaledwie 1 roku. - _ Elementów w kosmosie zaczyna przybywać i trzeba je zacząć usuwać. Chcemy stworzyć system, który mógłby być aplikowany do nowych obiektów, tak, by mogłyby być one zdeorbitowane po zakończeniu misji _ - deklaruje koordynator projektu.

Oprócz składanego sprężynowego ogona, polski satelita, będzie wyposażony w elektronikę sterującą ogonem, specjalny moduł komunikacji, zasilanie, komputer, baterie słoneczne, strukturę mechaniczną i system antenowy. Dane na temat działania będzie można zbierać, np. kiedy obiekt będzie przelatywać nad Polską. Urbanowicz spodziewa się, że nad naszym krajem satelita przelatywać będzie co około trzy dni.