Steinhoff: Gazprom kurka nie zakręci, ale źle negocjowaliśmy

Janusz Steinhoff, były wicepremier i minister gospodarki: Nie. Nikt kurka nie zakręci. Będziemy dalej dostawali tyle gazu, ile mamy zapisane w ramach kontraktu jamalskiego.

Oczywiście, że tak. Jeżeli PGNiG ostrzega, że będą ograniczenia dostaw gazu dla przedsiębiorstw, to tę opinię należy traktować poważnie. Oni mają doskonałe rozeznanie w sytuacji.

To są problemy realne. Cały czas brakuje nam około 2,5 mld metrów sześciennych gazu. To jest ta część, którą dostarczał nam RosUkrEnergo (Rosyjsko-ukraiński pośrednik wyeliminowany w 2009 r. z handlu gazem m.in. z Polską. Spółka przesyłała nam 2,3 mld m sześć. surowca rocznie - red.) i o nią teraz trwa spór.

Ta sytuacja dowodzi jednego, że rynek gazu nie podlega normalnym rynkowym regułom. Rosjanie nie myślą kategoriami rynkowymi. Rynek gazu to splot geograficznych możliwości transportowych i interesów politycznych. To powoduje, że Rosjanie, jako główny dostawca gazu w regionie, są w pozycji uprzywilejowanej.

Bardzo dobrze, że włączyła się Komisja Europejska. Jej wsparcie w negocjacjach nie jest osłabieniem polskiej pozycji, ale wręcz jej wzmocnieniem. Z dostawcami rosyjskimi powinniśmy dyskutować jako Europa i to jest krok w dobrą stronę.

Dzięki temu zmierzamy do osiągnięcia jednolitej polityki unijnej w kwestii gazu, czyli do uzyskania możliwości odsprzedaży nadwyżek gazu w ramach europejskiego rynku, czy też do udostępnienia gazociągów podmiotom trzecim.

Zarzut ten jest absurdalny, ponieważ gazociąg północny nie przebiega przez terytorium żadnego z państw Unii Europejskiej. Dlatego nie podlega takim regulacjom jak gazociąg przebiegający przez terytorium Polski.

Zresztą polscy eurodeputowani sami zabiegali o wprowadzenie takich rozwiązań. To jest racjonalne działanie i krok w dobrą stronę.

To jest raczej kwestia zakazu reeksportu gazu i formuły _ bierz i płać _ narzucanej przez Gazprom. W efekcie, jeżeli Niemcy mają nadwyżki gazu, których nie wykorzystują, nie mogą ich nam odsprzedać. To jest właśnie jeden z mechanizmów, z którymi walczyć chce Komisja Europejska.

To jest przejaw pewnej niespójności urzędniczej. Przecież można by tego zamieszania uniknąć, gdybyśmy wcześniej skonsultowali się z Komisją. Powinien to wyłapać pion, który odpowiada za kontakty z Unią Europejską. Do niedawna funkcję tę pełnił Komitet Integracji Europejskiej, a teraz jest to jeden z departamentów MSZ i myślę, że tam doszło do niedopatrzenia.

Wątpliwości budzi również sposób prac nad tą umową. Tak ważny dokument załatwiany jest w trybie obiegowym. Tymczasem powinien być rozpatrywany w ramach uzgodnień międzyresortowych, co przyspieszyłoby pracę i pozwoliłoby uniknąć takich niedopatrzeń, jak zastrzeżenia zgłoszone przez Komisję.