Szygulski: Tusk obiecywał cuda. Kolej rzeczywiście ich potrzebuje

Ta sytuacja zmieniła się w grudniu 2010 roku, kiedy to w zmianach w rozkładzie jazdy pogubili się nie tylko pasażerowie, ale i pracownicy kolei. Na dworcach panował powszechny chaos, który stał się na tyle medialny, że problemem musieli zająć się politycy.

Zmieniony został nawet wiceminister infrastruktury odpowiedzialny za kolej. Co więcej, udało się usunąć ze stanowiska prezesa PKP SA Andrzeja Wacha, który wcześniej wydawał się być niezatapialny. Na stanowisku zasiadał od 2004 roku, zdążył więc przetrwać rządy: SLD, PiS i jego koalicjantów oraz PO-PSL. Tak jak on, w błogim bezruchu trwały też PKP.

Na tym jednak zmiany na lepsze się skończyły. Dla pasażerów nie mają one zresztą większego znaczenia, skoro podstawowy dla nich problem pozostaje od lat ten sam. Wraz z kolejną zmianą rozkładu jazdy mają do dyspozycji mniej pociągów, w dodatku i tak zdecydowanie za krótkich.

Nowy rozkład PKP: Ubywa pociągów. A kolejarzy za dużo

Polska kolej ma znacznie większe problemy, niż obecność na stanowisku tego lub innego prezesa czy wiceministra.

Cała jej struktura jest niewydolna i bez kompleksowej jej przebudowy na dłuższą metę nic dobrego się nie wydarzy. Potrzeba całościowego planu i środków finansowych na ich wdrożenie w życie.

Premier Donald Tusk zapowiadał cudowną przemianę naszego kraju. Nie wiem na co jeszcze czeka, bo po trzech latach jego rządów PKP rzeczywiście potrzebują cudów. Tylko gdzie się podziała ta czarodziejska różdżka?