Wawryszuk: Reformowanie spółdzielni nie ma sensu

Nie mam nic przeciwko idei spółdzielczości mieszkaniowej. Patrząc jednak na rynek nieruchomości widać wyraźnie, że bagaż historycznych doświadczeń rodem z poprzedniego ustroju, który jej towarzyszy jest bardziej kulą u nogi niż kapitałem od którego odcina się kupony.

_ _

Dlaczego jestem o tym głęboko przekonany? I dlaczego nie wierzę w powodzenie niewątpliwie potrzebnego uproszczenia i uporządkowania przepisów regulujących działalność spółdzielni mieszkaniowych?

photoGartner/iStockphotoSpółdzielnie już prawie nie budują. Nowe prawo nic nie zmieni
Odpowiedź jest dość banalna. Jest grupa ludzi, której zależy na utrzymywaniu obecnego _ status quo _. To grupa prezesów zarządzająca nieruchomościami, które teoretycznie należą do setek, a czasami nawet tysięcy członków spółdzielni. Ta grupa ma za dużo do stracenia, a przeciętny Kowalski ze spółdzielczego bloku - też niemało - święty spokój.

Bo w praktyce, zwykły spółdzielca nie ma nic do powiedzenia, ponieważ nieruchomościami i gruntami o znacznej nieraz powierzchni i wartości liczonej w miliardach złotych rządzi niemal półbóg - wszechwładny prezes. Na marginesie dodam, że obrany na to odpowiedzialne stanowisko wolą członków (zazwyczaj dawno temu i nawet najstarsi spółdzielcy nie wiedzą dziś dlaczego).

Moje coraz bardziej niezłomne przekonanie o niemożności zreformowania przepisów regulujących działalność spółdzielni mieszkaniowych bierze się też z obserwacji. Odkąd pamiętam, a już drugą dekadę śledzę rozmaite próby przeobrażenia spółdzielni w byty bardziej przystające do rzeczywistości wolnorynkowej, nie słabnie opór przed co bardziej gruntownymi zmianami. Jakby na przekór epoce, w której o posiadaniu mieszkania decyduje wyłącznie zasobność portfela, a nie przynależność do jakiejkolwiek organizacji.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/6/t83206.jpg ) ] (http://news.money.pl/artykul/po;zabiera;sie;za;spoldzielnie;koniec;samowoli,203,0,687051.html) PO zabiera się za spółdzielnie. Koniec samowoli

Niestety obawiam się, że spółdzielnie mieszkaniowe - jako organizacje żerujące na swoich członkach będą trwały jeszcze bardzo długo. Być może ich kres nastąpi dopiero wtedy, gdy w proch i pył rozsypią się ostanie betonowe bloki. Oby tak nie było, zwłaszcza że jak pokazuje przykład wspólnot mieszkaniowych można być właścicielem własnych czterech kątów i utrzymywać je z powodzeniem bez asysty prezesa. Wystarczy poczuć się odpowiedzialnym za swoje.