Winiecki dla Money.pl: Drobnymi krokami daleko się nie zajedzie

Z tej perspektywy expose Donalda Tuska to odróżnianie się wygląda nie najlepiej. Z punktu widzenia działań stabilizujących gospodarkę, by nie uderzył także i w nas jakiś kolejny atak paniki na rynkach finansowych (a będzie ich jeszcze dużo, niezależnie od takich czy innych uregulowań w strefie euro!) tego rodzaju kroków było w nim niewiele.

Ściśle rzecz biorąc, jeden. To znaczy zapowiedź podwyższenia wieku emerytalnego.
Ale i ta zapowiedź była tak rozciągnięta, że niewiele zapewne zmieni także i za 10 lat. A przecież jej znaczenie dla kraju, to oddziaływanie na podaż pracy i poprawę proporcji między dochodami systemu ubezpieczeń i wynikającymi z już powziętych zobowiązań wydatkami. Czyli także element stabilizacji finansów publicznych w dłuższym okresie. Tylko, czy w aż tak długim?

A przecież konieczne są też kroki, które zasygnalizują, że dokonujemy zmian w finansach publicznych w kierunki ich zrównoważenia już obecnie! Z tej perspektywy mnie przynajmniej expose premiera rozczarowało. Co z tego, że zapowiedział zmiany w systemie ubezpieczeń? To wszystko już zapowiadano wielokrotnie i nic - bądź bardzo niewiele - z tego zrealizowano. Będą, więc, negocjacje z _ mundurówką _, górnikami, rolnikami, a zapewne i uliczne demonstracje górników i innych.

Expose w złotych. Tyle zapłacisz za reformy Tuska
Przyjęte rozwiązania, o ile w ogóle jakieś będą, coś tam po latach zaczną zmieniać. Nowi policjanci, nowi górnicy i inni zaczną pracować dłużej i stopniowo trochę innymi strumieniami zaczną płynąć składki i emerytury. Znowu, jak w kwestii późniejszego przechodzenia na emeryturę, efekty będą odczuwalne w latach 2020-2040 (jeśli w ogóle będą; doświadczenia nie napawają optymizmem). Czyli raz jeszcze rząd myśli o odległej przyszłości. Ponawiam jednak pytanie: co teraz? co w roku 2012?

Głównie drobiazgi w rodzaju zapowiedzi cięć _ becikowego _, jakichś tam ulg, itp. Jednym słowem groszowe oszczędności, które nie przekonają rynków o determinacji rządu w sprawie szybkiego równoważenia budżetu. No i popis oportunizmu w sprawie składki zusowskiej.

Rząd Jarosława Kaczyńskiego z sensem zmniejszył składkę pracodawcom o 2 pkt. proc. i bez żadnego ekonomicznego sensu zmniejszył składkę + aż o 5 pkt. proc.! ' pracobiorcom, _ wmaślając _ się elektoratowi przed nadchodzącymi wyborami.

A teraz rząd Donalda Tuska, zamiast przywrócić przynajmniej część (2-3 pkt. proc.) składki pracobiorcom, bo to te składki odpowiadają za ponad 70 proc. _ wyborowanej _ przez poprzedników dziury w dochodach ZUS rzędu 20-25 mld. zł rocznie, zapowiada większą o 2 pkt. proc. składkę dla pracodawcw. Oczywiście, z punktu widzenia rachunku politycznego niezadowolenia, pracodawców jest znacznie mniej niż pracobiorców. Jest to więc posunięcie bardziej bezpieczne politycznie.

Tyle, że jednocześnie oczekuje się, że nasi dzielni przedsiębiorcy będą tworzyć miejsca pracy - w dodatku w dość wolno (około 3 proc. rocznie) rosnącej gospodarce. Oczekuje się od nich wiele, zwiększając im koszty.

Nie wiem, czy premier przekona tym rynki finansowe, bo jednak niewątpliwie zostanie zauważone, że takie akurat zwiększenie dochodów budżetu spowalnia jednocześnie wzrost gospodarczy.