Celem Centrum jest zachowanie pamięci o zbrodniach dokonanych na narodzie żydowskim oraz ściganie winnych tych zbrodni. Działalność Żydowskiego Centrum Dokumentacji przyczyniła się do postawienia przed sądem około 1200 zbrodniarzy nazistowskich, między innymi Adolfa Eichmanna.
Szymon Wiesenthal urodził się 31 grudnia 1908 roku w Buczaczu koło Tarnopola, w Galicji. Studiował
architekturę we Lwowie i Pradze. Po ukończeniu studiów prowadził własną pracownię architektoniczną we Lwowie.
6 lipca 1941 roku został aresztowany w swej pracowni przez Niemców i wraz z innymi Żydami zapędzony pod mur na miejsce kaźni. W pewnym momencie zaprzestano roztrzeliwania i Wiesenthala wraz z pozostałymi umieszczono w getcie, a następnie wywieziono do Oświęcimia. Szymon Wiesenthal przeżył aż dwanaście niemieckich obozów koncentracyjnych, gdzie dwukrotnie w ostatniej chwili
uniknął egzekucji. W 1943 roku usiłował popełnić samobójstwo. Gdy w maju 1945 roku Amerykanie wyzwolili obóz w Mauthausen za cel swego życia, cudem uratowanego przyjął ściganie zbrodniarzy hitlerowskich.
W 1947 roku założył w Linzu, a potem w Wiedniu Żydowskie Centrum Dokumentacji, którego celem jest zachowanie pamięci o zbrodniach dokonanych na narodzie żydowskim oraz ściganie winnych tych zbrodni.
Najbardziej widocznym osiągnięciem Wiesenthala było wytropienie w Ameryce Południowej i porwanie w 1960 roku głównego organizatora "rozwiązania kwestii żydowskiej", oficera SS Adolfa Eichmanna osądzonego następnie w Izraelu i skazanego na najwyższy wymiar kary.
Działalność Żydowskiego Centrum Dokumentacji przyczyniła się do postawienia przed sądem około 1200 zbrodniarzy nazistowskich. Wiesenthal jbył również dziennikarzem i pisarzem.
Opublikował kilkanaście książek na temat wojny i holocaustu, między innymi "Prawo, nie zemsta" wydane w 1993 roku przez wydawnictwo "Czytelnik".