To tylko fochy i dąsy. Unijne miliardy zostają u nas

Ryszard Bugaj, ekonomista, Instytut Nauk Ekonomicznych PAN: Spokojnie, wszystko skończy się na dąsach i niewielkich poprawkach. Nie wydaje mi się, by Parlament Europejski był w tej sprawie samodzielny. Ta instytucja jednak odzwierciedla układy sił w poszczególnych krajach, więc znajdzie się więc karkołomna formuła, która poskłada wszystko po myśli unijnych państw - a co za tym idzie, także po naszej myśli. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na inny aspekt. Otóż w pytaniu założył Pan, że wszyscy uważają wywalczony budżet na najbliższe 7 lat za sukces...

Nie skłaniam się może do tak ostrej krytyki jak PiS, ale uważam, że z punktu widzenia Polski nie ma powodu, żeby ten budżet witać z wielką radością i ogromnym entuzjazmem.

On jest dość dobry, ale to z pewnością nie jest wielką zasługa rządu. Budżet wynika trochę z ustalonych już dawno reguł podziału unijnych pieniędzy. Gdyby trzymać się obietnic z kampanii przedakcesyjnej w 2003 roku to dziś powinniśmy otrzymać dużo wyższą kwotę. W przeszłości takie kraje jak Portugalia, Hiszpania i Irlandia otrzymywały więcej pieniędzy niż my. Tak czy inaczej, według mnie Parlament Europejski tylko straszy i pokazuje swoją odrębność.

W moim przekonaniu prawdopodobieństwo tego, że pod wpływem oporu Parlamentu Europejskiego nastąpi jakieś wielkie przemeblowanie, wydaje się bardzo małe. Myślę, że większym zagrożeniem, choć również mało realnym, jest prowizorium budżetowe. Z punktu widzenia tego, że siadły prawie całkowicie wydatki na inwestycje infrastrukturalne, to pojawienie się jaszcze prowizorium, miałoby fatalne skutki.

Niestety, tak. Kompromis budżetowy też zawarto w poczuciu negatywnych konsekwencji politycznych. Jak często bywa w Unii Europejskiej, budżet utkano z małych kawałków. Brytyjczycy coś zyskali, za co zgodzili się na pewne ustępstwa, podobnie było z interesami innych krajów. W Unii narastają jednak tendencje do pryncypialności części uczestników tego superpaństwa, jakim jest Wspólnota.

W żadnym wypadku. Dalej uważam, że Unia Europejska zbliża się do takiego stanu, w którym okaże się, że już niczego więcej nie da się już dopiąć. Budżet może być jednym z ostatnich sukcesów osiągniętym w atmosferze fochów, konwencji zabawy w kotka i myszkę.

Parlament Europejski jest ostoją federalistów. Jego członkowie mają sporo własnych interesów, ale też świetnie wiedzą, że jeśli tendencje integracyjne będą silne, to PE będzie miał gwarancję egzystencji i środków na nią. Z drugiej jednak strony, to jest najmniej istotny parlament na świecie, więc musi pokazać, że coś znaczy.

Najmniej istotny parlament i najdroższy. Dwie siedziby, gigantyczny sztab urzędników, to wszystko generuje straszliwe koszty. Natomiast jego rola jest jedynie rolą ciała doradczego.

Tak, to nie ulega wątpliwości. Szczególnie, że ci doradcy są wybierani w wyborach i działają przy otwartej kurtynie. Z drugiej jednak strony musimy pamiętać, że Parlament został wyłoniony przy niskiej frekwencji - na przykład w Polsce wyniosła ona około 25 proc. Podobnie było w innych krajach Europy. Ta zawstydzająco niska frekwencja każe się zastanowić nad mandatem tych doradców.

Reprezentatywność Parlamentu Europejskiego jest zdecydowanie ograniczona. Nie wytworzyła się jednak inna reprezentacja europejska i w najbliższym czasie wytworzyć się nie ma szans.