NorwegiaZaproszenie do podróżyNorwegia, leżąca na północnym krańcu Europy, choć geograficznie wcale nie tak odległa od Polski, ciągle pozostaje krajem mało znanym, tajemniczym, a nawet nieco egzotycznym. Po burzliwym okresie wypraw wikingów, ekspansji i odkrywania nowych lądów Norwegia pod koniec średniowiecza usunęła się w cień i na następne kilka wieków w zasadzie zniknęła z kart historii. Ponownie pojawiła się dopiero w latach 70. XX wieku, po odkryciu bogatych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w wodach Morza Północnego. Stąd też może skojarzenia, jakie wiążą się dzisiaj z tym krajem (norweski łosoś, ropa naftowa, wikingowie), dotyczą jego bardzo odległej historii, a z drugiej strony czasów najnowszych. Nie przegap:Oslo: twierdza Akershus, zamek Akershus, Półwysep Bygdøy (Muzeum Łodzi Wikingów, Muzeum Kon-Tiki, Muzeum Ludowe), Muzeum Muncha, park Vigelanda. Centralna Norwegia: Lillehammer, Stare Miasto w Røros, Park Narodowy Jotunheimen, Sognefjellsvegen, Valdresflye i Tindevegen, Rallarvegen. Bergen i fiordy południowo-zachodnie: Bryggen, wjazd kolejką Fløibanen na szczyt góry Fløyen, Hardangerfjord, dolina Måbødalen, Vøringfossen, Stavanger, Preikestolen. Fiordy zachodnie: Nærøyfjord, Geirangerfjord, Borgund i Urnes, Flåmsbana, Trollstigen, Jostedalsbreen, Ålesund. Trondheim i okolice: Katedra Nidaros w Trondheim, Wędkowanie w rzece Namsen, Stiklestad. Nordland: Szlak Wybrzeża, Przekraczanie koła podbiegunowego, Svartisen, Archipelag Lofotów, Wielorybnicze safari (port Andenes), Narwik, Ofotbanen. Informacje ogólne:Powierzchnia: 385 tys. km², 4,65 mln mieszkańców. Wśród narodowości zdecydowanie dominują Norwegowie (97% ludności kraju). W północnej części Norwegii mieszka około 45 tysięcy Samów i Finów, a na południu niewielka liczba Duńczyków i Szwedów. Obecnie ponad 95% mieszkańców kraju należy do Kościoła Norweskiego, czyli narodowego odpowiednika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (luterańskiego). Oficjalnie głową Kościoła pozostaje król Norwegii. Oficjalnym językiem w Norwegii jest norweski, występujący w dwóch odmianach: bokmal i nynorsk. W Norwegii obowiązuje, tak jak w Polsce, czas środkowoeuropejski (CET) i podobnie jak w Polsce od końca marca do końca października wprowadza się czas letni (wskazówka przesuwa się o godzinę do przodu). Waluta: 1 korona norweska (NOK) to 100 øre, 1 NOK = 0,50 PLN (kurs z dnia 15.06.2009). Stolicą Norwegii jest Oslo. Kiedy jechać + klimatNorwegię najlepiej zwiedzać od połowy czerwca do połowy sierpnia, prawdziwy sezon turystyczny zaczyna się natomiast na początku lipca. Podczas krótkiego lata słońce chowa się tylko na chwilę za horyzont, a na północy nie zachodzi wcale. Na wysokości archipelagu Lofotów, za kołem podbiegunowym, białe noce można oglądać od 28 maja do 14 czerwca, a na przylądku Nordkapp od 13 maja do 29 lipca. Dzięki oddziaływaniu Prądu Zatokowego klimat Norwegii jest stosunkowo łagodny i nawet na dalekiej północy temperatury latem niewiele różnią się od tych panujących na południu kraju. Im dalej od wybrzeża, tym dzienne wahania temperatur są wyższe, a klimat zmienia się na bardziej kontynentalny. Trzeba być zatem przygotowanym zarówno na gorące dni, gdy temperatura sięga 25 st.C, jak i nieco chłodniejsze, kiedy spada poniżej 10 st. C. W górach nocą temperatury obniżają się nawet do 0 st. C. Sezon narciarski trwa dłużej niż na południu Europy, pierwsze stoki są otwierane już w październiku i zamykane dopiero w maju. GeografiaNorwegia jest przede wszystkim kojarzona z fiordami i dziką, nieskażoną przez człowieka przyrodą. Kraj ma zdecydowanie wyżynno-górzysty charakter, ponad 50% jego powierzchni leży powyżej 600 m n.p.m. Wzdłuż całego państwa ciągną się Góry Skandynawskie (najwyższy szczyt to Galdhopiggen, 2469 m n.p.m.), których najwyżej położone partie są pokryte około 1700 lodowcami. Największy z nich, Jostedalsbreen, to równocześnie największy lodowiec Europy kontynentalnej. Opis na podstawie przewodnika Norwegia. Przewodnik praktyczny.
|
Materiał promocyjny Wydawnictwa Pascal
