Decyzja Rady Polityki Pieniężnej o podniesieniu stóp procentowych o 25 p.b. jest pewnym zaskoczeniem, jeżeli spojrzymy na to przez pryzmat ostatnich słabszych danych – z Polski, a także strefy euro (wraz z rosnącymi ryzykami eskalacji kryzysu w postaci ognisk zapalnych: Grecji i Hiszpanii), oraz USA.
Niemniej, jeżeli spojrzeć na to przez pryzmat dość _ jastrzębiego _ komunikatu po kwietniowym posiedzeniu RPP to wygląda to już nieco inaczej. Miesiąc temu Rada chciała dać do zrozumienia, iż nie ma pewności, czy ewentualne spowolnienie gospodarki w kolejnych miesiącach, stanie się wystarczającym argumentem do ustabilizowania, a przede wszystkim zmniejszenia presji inflacyjnej.
W tym kontekście dzisiejszy ruch w górę nie dziwi, gdyż nie ma pewności na ile ostatnie wyraźnie słabsze od ewentualnego konsensusu dane makroekonomiczne będą trwałe (chociaż teoretycznie ewentualny ruch w górę w czerwcu byłby lepiej wyważony, niż dzisiejsze posunięcie).
Nie wydaje się jednak, aby ruch o 25 p.b. zapowiadał analogiczne posunięcie w najbliższych miesiącach (chociaż kontrakty FRA pokazują, iż w końcu roku poziom rynkowych stóp może nieco przekraczać 5 procent). Mija wprawdzie zagrożenie z tytułu ryzyka nadmiernych wzrostów cen ropy na świecie - Amerykanie będą zajęci kampanią wyborczą, a Europejczycy kolejną odsłoną kryzysu, ewentualny powód do ataku na Iran może mieć tylko Izrael, ale nie zrobi tego w pojedynkę - z kolei ostatnie dane sugerujące większe spowolnienie globalnej gospodarki i zarazem spadek popytu na surowiec, a także brak kolejnych programów stymulacyjnych ze strony banków centralnych, będą raczej pretekstem do utrzymania cen ropy na niskich poziomach.
Tyle, że w kraju ceny paliw mogą pozostać wysokie, za sprawą zwyżek kursu USD/PLN. Tutaj też widać pewien problem dla Rady Polityki Pieniężnej. Kanałem importu inflacji może znów stać się niestabilny złoty za sprawą eskalacji kryzysu w strefie euro. Tyle, że waga tego czynnika nie będzie na tyle duża w zestawieniu z pozostałymi - słabnąca gospodarka, niska dynamika wynagrodzeń połączona ze wzrostem obaw o sytuację na rynku pracy, powinny być w najbliższych miesiącach czynnikami wpływającymi na spadek dynamiki inflacji.
Niemniej można oczekiwać, iż w najbliższych miesiącach priorytetem dla członków RPP stanie się stabilizowanie kursu waluty – być może wrócą zeszłoroczne interwencje, czy też NBP zdecyduje się wspólnie z MF wrócić do koncepcji większej wymiany walut bezpośrednio na rynku przez BGK.
RPP będzie chciała _ celowo _ pozostawić sobie furtkę do dalszych podwyżek stóp, utrzymując dość _ jastrzębi _ komunikat. Czy jednak ten _ blef _ sprawi, że złoty nie będzie podatny na wyraźniejsze osłabienie w najbliższych tygodniach? Nie do końca. Obawy o destabilizację strefy euro przez niekorzystny obrót spraw w Grecji i Hiszpanii mogą okazać się słuszne – dobrym miernikiem nastrojów staje się znów rynek długu: rentowności 10-letnich obligacji hiszpańskich mogą w ciągu kilku tygodni sięgnąć poziomu 6,85 proc., a więc notowanego w listopadzie ub.r.
Tymczasem historia wielokrotnie już pokazywała, że złoty jest walutą, która najbardziej traci w regionie ze względu na dużą ekspozycję w portfelach zagranicznych inwestorów.
Przed nami kolejna odsłona europejskiego i globalnego kryzysu – narzędzi w rękach decydentów (politycy i banki centralne) jest już coraz mniej. Może się, zatem okazać, iż to co widzimy na wykresie EUR/PLN to tylko tzw. rozbiegówka przed wyraźniejszym ruchem w górę. Naruszając dzisiaj okolice 4,22 notowania wchodzą w szeroki prostokąt 4,22-4,27 - test jego górnego poziomu to kwestia kilkunastu dni, chociaż po drodze ważny będzie jeszcze mocny opór na 4,23-4,2350.
Na koniec maja można oczekiwać okolic 4,35 zł, a w okolicy końca wakacji 4,50-4,60 zł. Dlatego też przytaczany wcześniej argument, iż RPP powinna wrócić do koncepcji większego dbania o stabilność kursu złotego, tak jak miało to miejsce w drugiej połowie ubiegłego roku, wydaje się być słuszny.
Porównaj na wykresach spółki i indeksy Dodaj wykresy do Twojej strony internetowej