CIT

Inwestycja w obcym środku trwałym, a nowo wybudowany środek trwały - wątpliwości interpretacyjne

Wybudowanie nowych środków trwałych na cudzym gruncie nie może stanowić inwestycji w obcym środku trwałym. Budynki i budowle wzniesione na cudzym gruncie stanowią oddzielne od tego gruntu środki trwałe.

W wyroku z dnia 06.02.2004r. WSA (I SA/Lu 436/2003) stwierdził, iż ustalenie, że środki trwałe stanowiły nowo wybudowane obiekty, wykluczało uznanie ich za inwestycję w obcym środku trwałym. Indywidualne stawki amortyzacyjne ustalone być mogą dla środków trwałych używanych lub ulepszonych (w rozumieniu art. 16g ust. 13 CIT), a nie nowo wytworzonych. Jeśli przedmiotem amortyzacji był budynek i budowle wybudowane na cudzym gruncie, prawidłowym było uznanie, iż odpisów amortyzacyjnych od tych środków podatnik mógł dokonywać według art. 16 i ust. 2 pkt 1 w/w ustawy.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka wybudowała na użytkowanym gruncie (umowa użyczenia) środki trwałe w postaci m.in. pawilonu handlowego, placów, dróg, przyłączy wodnych, kanalizacji itp. uznając, iż jest to inwestycja w obcym środku trwałym (gruncie) i zastosowała stawkę w wysokości nie większej niż 10% rocznie (art. 16j ust. 4 pkt. 1 uCIT).

Inspektor Kontroli Skarbowej zanegował zastosowane rozwiązanie przez Spółkę, argumentując, iż wybudowanie nowych środków trwałych na obcym gruncie wypełnia dyspozycję art. 16a ust. 2 pkt. 2 uCIT.

Sąd stwierdził, iż budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębny od gruntu środek trwały wymieniony w przepisie art. 16a ust. 2 pkt. 2 uCIT, stąd nie mogły być uznane za środki trwałe w postaci inwestycji w obcym środku trwałym jakim w tym przypadku był użytkowany przez Spółkę grunt.    

W związku z powyższym Sąd oddalił skargę Spółki i uznał argumentację organów podatkowych.

Dawid Michalak