Ceny transferowe

Metoda rozsądnej marży "koszt plus" polega na ustaleniu ceny sprzedaży rzeczy i praw oraz świadczenia usług w transakcji danego podmiotu z podmiotem powiązanym na poziomie odpowiadającym sumie kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem od podmiotu niezależnego lub wytworzeniem we własnym zakresie przedmiotu transakcji i odpowiedniego zysku wynikającego z warunków rynkowych i wykonywanych przez te podmioty funkcji oraz kosztów pośrednich, z wyłączeniem kosztów ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą jednostką ^[1] .

Źródło: Opracowanie własne.

Przez koszty ogólnego zarządu należy rozumieć takie koszty pośrednie, które są ponoszone w celu funkcjonowania przedsiębiorstwa jako całości. Koszty ogólnego zarządu obejmują dwie grupy kosztów:

a. koszty administracyjno-gospodarcze związane z utrzymaniem zarządu przedsiębiorstwa, do których zalicza się:

• wynagrodzenie pracowników zarządu,
• koszty służbowych podróży pracowników zarządu,
• koszty biurowe,
• opłaty za usługi i świadczenia związane z administrowaniem przedsiębiorstwem,
• podatki itp.

b. koszty ogólnoprodukcyjne związane z tą częścią działalności produkcyjnej, która nie dotyczy poszczególnych wydziałów; są to koszty utrzymania obiektów zapewniających funkcjonowanie całego przedsiębiorstwa, jak np. magazyn, transport ogólnozakładowy, straż przemysłowa oraz koszty nieprodukcyjne, narzuty specjalne itp.. ^[2]

Aby obliczyć cenę transferową (cenę sprzedaży do podmiotu powiązanego) w oparciu o metodę koszt plus należy zidentyfikować:

• koszty ponoszone w związku z transakcją kontrolowaną,
• rentowność (mierzoną narzutem na kosztach) transakcji niekontrolowanej ^[3] .

MKP porównuje się do poziomu marży (narzutu na kosztach), jaką ten sam podmiot stosuje w porównywalnych transakcjach z podmiotami niezależnymi, lub marży stosowanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne ^[4] . Należy zauważyć, iż wszystkie metody tradycyjne (MPCN, MCO, MKO) bazują na transakcjach porównywalnych w zakresie wewnętrznym lub zewnętrznym. Dla podmiotów badanych przez organy podatkowe lub skarbowe możliwość porównania wewnętrznego jest ważniejsza z punktu widzenia minimalizacji ryzyka podatkowego porównywalnych transakcji. Takie ryzyko występuje zawsze, gdy dochodzi do porównania transakcji pomiędzy podmiotami niepowiązanymi na różnych rynkach, w różnych okolicznościach faktycznych oraz przy różnej strategii ich działania.

stan prawny: maj 2006

Dawid Michalak