Apel do radnych Rzeszowa o wycofanie decyzji o nadaniu jednej z ulic imienia komunistycznego działacza Władysława Kruczka, podpisali m.in. parlamentarzyści, trzech b. prezydentów miasta, marszałek województwa, kurator oświaty, kombatanci, naukowcy i związkowcy.
Uchwałą rzeszowskich radnych, Kruczek będzie patronował ulicy w Zwięczycy (gdzie się urodził), a którą 1 stycznia 2008 r. włączono do Rzeszowa.
"Podjęcie uchwały w tej sprawie (...) przyniosło wiele negatywnych skutków. Dotyczą one dobrego imienia Rzeszowa, autorytetu władz samorządowych oraz - jak sądzimy - zakłócają także spokój rodziny Władysława Kruczka" - napisali sygnatariusze przesłanego mediom apelu.
Ich zdaniem, "Rzeszowowi nie są potrzebne takie działania, które dzieląc jego mieszkańców, nie przyczyniają się do budowy prestiżu miasta i wnoszą nieprzydatny nikomu zamęt".
"Apelujemy do radnych lewicy o niezwłoczne zakończenie tej sprawy, która bulwersując ludzi, w żaden sposób nie służy stolicy Podkarpacia" - podkreślają autorzy apelu.
Za nadaniem ulicy im. Kruczka głosowało 14 radnych klubu Rozwój Rzeszowa, popierających związanego z SLD prezydenta miasta. Czterech radnych wstrzymało się od głosu.
Przeciwko było ośmiu radnych z PiS oraz radny PO. Lider rzeszowskiej "Solidarności" w latach 80., a obecnie radny miejski Antoni Kopaczewski na znak protestu nie uczestniczył w głosowaniu.
Według zwolenników uchwały, Kruczek - w latach 1956-71 I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie - był dobrym gospodarzem województwa i dbał o rozwój miasta.
Uchwałę rady oprotestowali już m.in. rzeszowski region NSZZ "Solidarność", Stowarzyszenie Represjonowanych w Stanie Wojennym, Prawo i Sprawiedliwość. Do miejscowej prokuratury zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa propagowania totalitaryzmu złożyli prezes Instytutu Pamięci Narodowej oraz grupa działaczy opozycji solidarnościowej.
Urodzony w 1910 r. w Zwięczycy k. Rzeszowa Kruczek w okresie międzywojennym był działaczem Komunistycznej Partii Polski. Podczas II wojny światowej służył w Armii Czerwonej, potem organizował Polską Partię Robotniczą i Gwardię Ludowej w okolicach Rzeszowa.
Po wojnie był I sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR i PZPR w Rzeszowie, sekretarzem KW PZPR w Poznaniu i Bydgoszczy. Od 1956 do 1971 r. był I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie. Później został członkiem Biura Politycznego KC PZPR. Wchodził w skład Rady Państwa, która wydała m.in. dekret o wprowadzeniu stanu wojennego. Zmarł w Warszawie w 2003 r. (PAP)
kyc/ mok/ mag/
