To właśnie pomoc Sojuszu w operacji w Iraku będzie jednym z najważniejszych tematów szczytu. W opinii dyplomatów nie należy jednak spodziewać się, że zapadną spektakularne decyzje w tej sprawie, bo Sojusz nadal nie znalazł wspólnej odpowiedzi na pytanie, czy powinien, a jeśli tak, to w jakim zakresie, włączyć się w umacnianie pokoju i stabilizacji w Iraku.
USA zabiega o większą rolę NATO w Iraku, czego rezultatem ma być decyzja szczytu, aby na prośbę premiera tymczasowego rządu irackiego Ijada Alawiego Sojusz pomógł w szkoleniu irackich sił bezpieczeństwa - żołnierzy, policjantów i pograniczników. Większemu zaangażowaniu się NATO w Iraku sprzeciwia się, między innymi, Francja.
W dzień przed spotkaniem przywódców NATO, wielomilionowy Stambuł przypomina prawdziwą twierdzę. Bezpieczeństwa strzeże dodatkowo 25 tysięcy policjantów, którzy patrolują miasto z lądu, morza i powietrza. Wiele miejsc jest niedostępnych dla ruchu kołowego, a policja wyrywkowo przeszukuje przechodniów i samochody. Całkowicie zablokowano centralny obszar miasta, okalający teren rozpoczynającego się jutro szczytu.
Dzielnica Stambułu, w której będą obradować przywódcy jest odcięta od reszty miasta, zasiekami i kordonami policji. W samym mieście trwają antyamerykańskie demonstracje. Tysiące ludzi protestuje przeciwko wizycie George'a Busha. "Bush do domu!" i "Jankesi do domu!" - skandowali uczestnicy stambulskiej demonstracji na jednym z azjatyckich placów tego największego tureckiego miasta.
Istnieje obawa, że mimo zwielokrotnionych nakładów bezpieczeństwa, terroryści zdecydują się przypomnieć o swojej obecności właśnie podczas szczytu. W czwartek, w jednym ze stambulskich autobusów wybuchła bomba, zabijając 4 osoby. W ciągu całego ostatniego roku, w Stambule - leżącym po azjatyckiej i europejskiej stronie cieśniny Bosfor - w zamachach życie straciło ponad 60 osób. Winą za ataki obarcza się międzynarodowe grupy terrorystyczne oraz kurdyjskie ugrupowania separatystyczne.
Szczyt NATO ma zebrać w Stambule około trzech tysięcy uczestników rozmów oraz trzy i pół tysiąca dziennikarzy, w tym również kilku wysłanników Polskiego Radia.