Ksiądz Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 roku. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Wilnie i tam w 1914 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił obowiązki wikariusza, kapelana wojskowego, ojca duchownego kleryków i wykładowcy uniwersyteckiego.
W 1933 roku został spowiednikiem siostry Faustyny Kowalskiej. Był pierwszym kapłanem, który uwierzył w otrzymywane przez nią objawienia i do końca swego życia propagował kult Miłosierdzia Bożego. Polecił siostrze Faustynie spisywać jej objawienia, zebrane w "Dzienniczku". Postarał się też o namalowanie obrazu Jezusa Miłosiernego.
W czasie II wojny światowej ksiądz Sopoćko był poszukiwany przez gestapo za pomoc wileńskim Żydom. Ponad rok ukrywał się w Czarnym Borze, gdzie napisał traktat ,,Miłosierdzie Boże w dziełach Jego", który opublikowano w latach 1959-1967 w emigracyjnych wydawnictwach za granicą.
1947 roku ksiądz Sopoćko zamieszkał w Białymstoku, gdzie dał się poznać jako orędownik Bożego Miłosierdzia. Wykładał w seminarium, prowadził akcję propagującą trzeźwość, organizował kursy katechetyczne dla zakonnic i osób świeckich oraz otwarte wykłady o tematyce religijnej w białostockich parafiach. W 1972 roku został kanonikiem gremialnym Kapituły Bazyliki Metropolitalnej w Białymstoku. Zmarł 15 lutego 1975 roku w Białymstoku.