Benedykt XVI mówił w poniedziałek Polakom podczas mszy świętej za Jana Pawła II, że jego życie i dzieło mogą być dla nich powodem do dumy. "Bądźcie świadkami tej wiary, nadziei i miłości, jakich on nieustannie nas uczył" - apelował papież w bazylice św. Piotra.
Na wstępie homilii, wygłoszonej po włosku, Benedykt XVI podkreślił, że piąta rocznica śmierci jego poprzednika przypada w tym roku w szczególnym czasie dla Kościoła, jakim jest Wielki Piątek.
"Zgromadziliśmy się wokół ołtarza, przy grobie Apostoła Piotra, aby złożyć eucharystyczną Ofiarę za wybraną duszę Czcigodnego Jana Pawła II w piątą rocznicę jego odejścia" - powiedział papież.
"Czynimy to z kilkudniowym wyprzedzeniem, ponieważ 2 kwietnia przypada w tym roku w Wielki Piątek, w kontekście Wielkiego Tygodnia, jak najbardziej sprzyjającym skupieniu i modlitwie, w którym Liturgia pozwala nam w intensywniejszy sposób przeżywać na nowo ostatnie dni ziemskiego życia Jezusa"- dodał Benedykt XVI witając następnie metropolitę krakowskiego kardynała Stanisława Dziwisza, osobistego sekretarza polskiego papieża oraz polskich pielgrzymów, obecnych na mszy.
Jana Pawła II papież porównał do Sługi Bożego, opisanego w księdze proroka Izajasza.
"Prorok Izajasz przedstawia postać Sługi Bożego, który zarazem jest Jego wybranym (...) Sługa działać będzie z niewzruszoną stanowczością, z energią, której nie utraci, zanim nie wykona zadania, jakie zostało mu postawione. A przecież nie będzie miał do swej dyspozycji tych ludzkich narzędzi, które wydają się niezastąpione w realizacji tak ogromnego planu" - powiedział Benedykt XVI.
Zauważył: "To, co natchniony prorok mówi o Słudze, możemy zastosować do umiłowanego Jana Pawła II. Pan powołał go na swą służbę i powierzając mu zadania wymagające coraz większej odpowiedzialności, towarzyszył mu również swoją łaską i swoją nieustanną opieką. Podczas swego długiego pontyfikatu (Jan Paweł II) nie szczędził sił w głoszeniu prawa ze stanowczością, bez słabości czy wahań, przede wszystkim gdy musiał mierzyć się z oporem, niechęcią i odmową".
"Całe życie Czcigodnego Jana Pawła II upłynęło pod znakiem miłości, zdolności dawania siebie w sposób wielkoduszny, bez zastrzeżeń, bez miary, bez kalkulacji. Tym, co nim powodowało, była miłość do Chrystusa, któremu poświęcił życie, miłość obfita i bezwarunkowa. I właśnie dlatego, że coraz bardziej zbliżał się do Boga w Miłości, mógł stać się towarzyszem drogi współczesnego człowieka, rozsiewając w świecie woń Miłości Boga" - mówił papież.
"Kto miał radość znać go i stykać się z nim, namacalnie przekonać się mógł, jak żywe była w nim pewność +oglądania dobroci Pańskiej w ziemi żyjących+" - podkreślił.
"Pewność ta - stwierdził Benedykt XVI - towarzyszyła mu w ciągu całego życia, a w sposób szczególny wyraziła się w ostatnim okresie jego pielgrzymowania na tej ziemi".
"Postępująca słabość fizyczna nigdy nie nadszarpnęła jego wiary jak skała, jego świetlanej nadziei, jego żarliwej miłości. Pozwolił się spalać dla Chrystusa, dla całego świata: jego cierpienie było cierpieniem znoszonym do końca z miłości i z miłością" - powiedział papież.
Na zakończenie homilii Benedykt XVI zwrócił się po polsku pozdrawiając obecnych na mszy Polaków: "Gromadzicie się licznie wokół grobu Czcigodnego Sługi Bożego ze szczególnym sentymentem, jako córki i synowie tej samej ziemi, wyrastający w tej samej kulturze i duchowej tradycji".
"Życie i dzieło Jana Pawła II, wielkiego Polaka, może być dla Was powodem do dumy. Trzeba jednak byście pamiętali, że jest to również wielkie wezwanie, abyście byli wiernymi świadkami tej wiary, nadziei i miłości, jakich on nieustannie nas uczył. Przez wstawiennictwo Jana Pawła II niech was zawsze umacnia Boże błogosławieństwo" - dodał Benedykt XVI po polsku.
Sylwia Wysocka (PAP)
sw/ ap/
