Nowa strategia obronności wypełnia lukę istniejącą w dokumentach koncepcyjnych - uważa szef MONBogdan Klich. Dokument - jak ocenia minister - ułatwi resortowi obrony planowanie rozwoju armii.
_ - Mamy strategię bezpieczeństwa narodowego z 2007 roku, która dobrze opisuje zadania dla naszego wojska i nie tylko, w zakresie bezpieczeństwa państwa. Mamy strategiczno-polityczą dyrektywę obronną, dokument niejawny, przygotowany w Ministerstwie Obrony, zaaprobowany przez rząd i podpisany przez prezydenta w 2009 r. Nie mieliśmy nowej strategii obronności, czegoś co byłoby łącznikiem między strategią bezpieczeństwa i dyrektywą _ - ocenia minister.
Jego zdaniem, dotychczasowa strategia obronności z 2000 roku była już nieaktualna. _ Stary dokument nie pokazuje przemian i kierunków w których powinien zmierzać nasz system obronny; nowa strategia obronności to robi _ - podkreśla Klich.
Zagrożenia bezpieczeństwa Polski pozostają, jak oceniono w strategii, w ścisłym związku z problemami globalnymi. Problemem może być terroryzm, w tym cyberterroryzm i terroryzm z użyciem broni masowego rażenia, zorganizowana przestępczość międzynarodowa opierająca swą działalność na przemycie broni, handlu narkotykami i ludźmi oraz konflikty na tle religijnym, etnicznym i kulturowym. Na czele zagrożeń pozamilitarnych umieszczono te związane z bezpieczeństwem gospodarczym, zwłaszcza energetycznym.
_ - Strategia jako dokument jawny pokaże każdemu, kto będzie chciał ją przeczytać, jakie są powinności systemu kierowania obronnością państwa, co powinno robić wojsko, co pozamilitarne elementy naszego systemu obronnego _ - wskazuje minister.
Blisko czterdziestostronnicowy dokument składa się z sześciu rozdziałów: zewnętrzne uwarunkowania obronności, koncepcja obronności, system obrony państwa, siły zbrojne RP w systemie obronnym, przygotowania obronne państwa oraz kierunki transformacji systemu obronnego państwa.
W dokumencie przeczytamy m.in., że głównym punktem odniesienia dla polskiej polityki zagranicznej i obronnej jest członkowstwo w Sojuszu Północnoatlantyckim i Unii Europejskiej oraz strategiczne partnerstwo ze Stanami Zjednoczonymi.
Według strategii, niezależnie od rozszerzania strefy geograficznego oddziaływania NATO i UE stabilizacja polityczna oraz rozwój społeczno-gospodarczy całego regionu Europy Środkowej i Wschodniej leży w interesie narodowym Polski. Wskazano w niej, że budowa dobrosąsiedzkich, popartych wzajemnym zrozumieniem stosunków z Rosją, Białorusią i Ukrainą pozostaje jednym z fundamentów polskiej polityki zagranicznej.
W dokumencie oceniono, że prawdopodobieństwo konfliktu zbrojnego na dużą skalę w dającej się przewidzieć perspektywie jest niskie, ale nie można wykluczyć wystąpienia w pobliży granic konfliktu o charakterze lokalnym. Dlatego, jak napisano, Polska będzie utrzymywać zdolności pozwalające reagować na takie zagrożenia.
