wszystkim w krajach, gdzie przeważają katolicy.
Zgodnie z nauką Kościoła, dzień ten jest "uroczystością tych, którzy są zbawieni i cieszą się wieczną szczęśliwością w niebie".
Modlitwa i liturgia Kościoła zwraca w tym dniu uwagę na nierozłącznyy związek życia ze śmiercią w kontekście Chrystusowego Zmartwychwstania, a więc życia wiecznego.
Dla niewierzących jest to "Święto Zmarłych". Dla chrześcijan to święto żywych, "bo życie zmienia się, ale się nie kończy".
Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny to czas wspomnień o bliskich którzy odeszli i refleksji nad sensem ziemskiego przemijania. W tych dniach odwiedzamy groby bliskich, składamy na nich wieńce i kwiaty oraz zapalamy znicze.
Począwszy od III wieku Kościół, choć jeszcze nieoficjalnie, zezwalał
na oddawanie czci zmarłym, zasłużonym dla szerzenia wiary. Kult męczenników został rozbudzony zwłaszcza przez męczeństwo wiernych z czasów Nerona i masakry wyznawców Chrystusa w Palestynie.
Oficjalnie i urzędowo kult świętych wprowadzono dopiero w V wieku. Dokonano tego najpierw wobec Matki Boskiej na soborze powszechnym w 431 roku, a w następnych latach w stosunku do innych świętych.
Wraz z ekspansją chrześcijaństwa rosła liczba bohaterów i ofiar wciąż jeszcze walczącej o swój byt nowej religii. Chcąc uczcić ich pamięć, papież Bonifacy IV w 608 roku poświęcił Matce Bożej i świętym męczynnikom, a nieco później wszystkim sprawiedliwym starożytny pogański Panteon rzymski. Decyzja ta odpowiadała oczekiwaniom ludu, a jednocześnie wzbogacała skromną dotychczas symbolikę i otoczkę wiary.
Wkrótce kult świętych w formie specjalnych uroczystości rozprzestrzenił się w Niemczech i Anglii. W 835 roku, zgodnie z sugestią papieża Grzegorza IV, król francuski Ludwik Dobroduszny w swoim edykcie nakazał oddawać hołd świętym we wszystkich podległych sobie państwach. Podobnie czynili inni władcy w Europie. Ostatecznie w 935 roku papież Jan XI ustanowił specjalną uroczystość na cześć wszystkich postaci uznanych za święte i wyznaczył ją na dzień 1 listopada.
Jest to radosny dzień, w którym Kościół wspomina odejście do Chwały Bożej swoich najwierniejszych członków.
