Kieleckie getto zostało utworzone w kwietniu 1941 roku. Żydzi mieli trzy dni na przeniesienie się do getta z całym dobytkiem. W 500 domach, w których było miejsce najwyżej dla 15 tysięcy osób, zamieszkało 25 tysięcy Żydów. Teren został ogrodzony drutem kolczastym i płotem z desek.
W 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto. Akcja, którą przeprowdzono w trzech etapach, trwała od 20 do 24 sierpnia. Ludzi dzielono na trzy grupy: do transportu, na roztrzelanie i do pracy. Większość kieleckich Żydów, około 20-21 tysięcy, wysłano do obozu zagłady w Treblince. Jechali tam w bydlęcych wagonach, po 100-200 osób w jednym, w upale, bez wody. Wielu zmarło podczas transportu, większość zginęła w Treblince.
Podczas likwidacji getta, na ulicach i w bramach roztrzeliwano ludzi starszych i kalekich. Zginęło wówczas około 1200 Żydów. Nieliczną grupę, głównie mężczyzn, pozostawiono w obozie pracy w Kielcach, mieli oni porządkować getto po likwidacji.
Z 25 tysięcy Żydów, którzy mieszkali w Kielcach, w 1941 roku wojnę przeżyło pięciuset.