Jaser Arafat nie żyje - potwierdził jeden z przywódców autonomii palestyńskiej Saeb Erekat.
Arafat zmarł w wieku 75 lat wszpitalu wojskowym w Paryżu.
Jaser Arafat był wieloletnim przywódcą palestyńskiego ruchu wyzwoleńczego. W okresie kierowania ruchem palestyńskim stopniowo zmieniał swoje poglądy, odchodząc od działalności militarnej, często terrorystycznej, przeciwko Izraelowi i państwom go popierającym na rzecz politycznego rozwiązania konfliktu arabsko izraelskiego. Inicjował i brał udział w wielu międzynarodowych akcjach dyplomatycznych i rozmowach wielostronnych.
Był laureatem wielu nagród m.in.: Pokojowej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1994 roku wraz z Icchakiem Rabinem i Szimonem Peresem, dorocznej nagrody pokojowej UNESCO im. Felixa Houphoueta-Boigny za zasługi na rzecz utrwalania pokoju na Bliskim Wschodzie, a także nagrody światowej Rady Pokoju im. Juliot-Curie.
Po latach prowadzenia walki przeciwko Izraelowi, Arafat podpisał w roku 1993 w Oslo tymczasowe porozumienie pokojowe z premierem Izraela Icchakiem Rabinem. Porozumienie to doprowadziło do powstania Autonomii Palestyńskiej. W wyborach w styczniu 1996 roku Arafat został wybrany na prezydenta Autonomii Palestyńskiej.
(szerzej)
W 1969 roku stał się oficjalnym przywódcą Organizacji Wyzwolenia Palestyny. W listopadzie 1974 został przewodniczącym delegacji palestyńskiej na 27-mą sesję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, które uznało OWP za jedynego legalnego przedstawiciela narodu palestyńskiego. Arafat powiedział wówczas: "Przynoszę ze sobą karabin i gałązkę oliwną. Nie pozwólcie, by tę gałązkę wytrącono mi z ręki".
W listopadzie 1988 roku, podczas nadzwyczajnej sesji Palestyńskiej Rady Narodowej w Algierze Arafat proklamował "ustanowienie państwa Palestyny na naszej ziemi palestyńskiej ze stolicą w świętej Jerozolimie". W kwietniu 1989 roku Rada Główna OWP jednomyślnie wybrała go na prezydenta państwa palestyńskiego.
Jaser Arafat urodził się 27 sierpnia 1929 roku. Ukończył wydział elektrotechniki na niwersytecie w Kairze oraz Wyższą Szkołę Techniczną w Stuttgarcie. Jako siedemnastolatek był sekretarzem palestyńskiego działacza niepodległościowego Abdelkadera Husseiniego. W 1948 roku u jego boku znalazł się na froncie I wojny izraelsko-arabskiej. Później, w Kairze, studiował w Akademii Wojskowej i zdobył dyplom specjalisty w zakresie stosowania materiałów wybuchowych.
W 1956 roku, jako porucznik armii egipskiej, brał udział w walkach o Kanał Sueski. Potem przeniósł się do Kuwejtu, gdzie prowadził przedsiębiorstwo
budowlane i jednocześnie organizował obozy szkoleniowe dla partyzantów palestyńskich, z których powstała organizacja zbrojna "Al Fatah". W tym czasie przyjął pseudonim Abu Ammar.