, co oznacza konieczność dodatkowej pomocy międzynarodowej.
Ocenę taką zawiera opublikowany w niedzielę raport Banku Światowego 'Światowe wskaźniki wzrostu 2001' (World Development Indicators 2001). Według niego, niektóre państwa rozwijające się, zwłaszcza wschodnioazjatyckie, systematycznie zmniejszają u siebie margines biedy, ale wiele innych, szczególnie w Afryce, nie jest w stanie tego osiągnąć.
'Jeśli Chiny i Indie będą kontynuować reformy gospodarcze i osiągną stabilizację tempa wzrostu, międzynarodowy cel zredukowania nędzy będzie mógł zostać osiągnięty w skali globalnej. Jednak na szczeblu krajowym, biorąc pod uwagę obecne tempo postępu, wiele krajów nie zrealizuje tego zadania' - wskazuje główny ekonomista Banku Światowego i jego wiceprezes Nicholas Stern.
Przyjęty we wrześniu ubiegłego roku na sesji Zgromadzenia Ogólnego NZ program zakłada zmniejszenie w latach 1990-2015 na całym globie o połowę odsetka ludzi żyjących za równowartość mniej niż dolara dziennie. Ma temu towarzyszyć realizacja dodatkowych celów: powszechnego dostępu dzieci do oświaty, równouprawnienia płci, zmniejszenia śmiertelności noworodków, dzieci i matek oraz ochrony środowiska.
Tymczasem według Banku Światowego, spośród łącznie ponad 6 mld mieszkańców Ziemi granicy dochodu dolara dziennie nie przekracza 1,2 mld. Corocznie umiera około 10 mln dzieci w wieku poniżej 5 lat, przeważnie na choroby, którym można zapobiec. 113 mln dzieci nie ma możliwości uczęszczania do szkoły. Co roku około pół miliona kobiet umiera wskutek komplikacji związanych z ciążą i porodem - także możliwych do uniknięcia.
Jak informuje raport, ludność świata wynosi obecnie 6,1 mld i w tym dziesięcioleciu będzie rosnąć tempie 1,1 procent (70 mln ludzi) rocznie. Proces wylesiania naszej planety został przyhamowany, ale i tak znika corocznie obszar około 90 tysięcy kilometrów kwadratowych lasów. Na statystycznego mieszkańca Ziemi przypada obecnie 0,6 hektara lasu.
Kraje bogate, grupujące tylko 15 procent ludności świata, konsumują połowę wytwarzanej na ziemi energii. Jej zużycie w przeliczeniu na mieszkańca jest tam 10 razy większe niż w krajach ubogich.
W państwach rozwijających się odsetek analfabetów spadł w latach 1990-1999 z 30 do 24 procent. Najwyższy wskaźnik analfabetyzmu wśród dorosłych notuje się obecnie w Azji Południowej (46 procent) i Afryce na południe od Sahary (39 procent).
