Wyrok jest nieprawomocny.
Sąd uznał 78-letniego Henryka O. za winnego tego, że od 12 lutego 1953 roku do 21 marca 1953 znęcał się moralnie i psychicznie nad generałem Franciszkiem Skibińskim, jednym z bohaterów II wojny światowej.
Sędzia sprawozdawca porucznik Arkadiusz Makowski, uzasadniając wyrok powiedział, że oskarżony, gdy był oficerem śledczym, przesłuchiwal Skibińskiego przez kilkanaście godzin, przez wiele dni bez snu i odpoczynku. Podczas przesłuchania groził mu śmiercią, prowadząc do załamania psychicznego Skibińskiego i zmuszając do składania zeznań obciążających inne osoby.
Sąd określił taki sposób przesłuchania jako uwłaczający godności czlowieka.
Według sądu niedopuszczalne było też to, że oskarżony przesłuchiwał osobę, która już wtedy była skazana na śmierć.
Głównym dowodem obciążającym Henryka O. są odnalezione przez IPN w archiwach jego notatki z przesłuchań Franciszka Skibińskiego.
Franciszek Skibiński był generałem Wojska Polskiego, historykiem. W latach 1917-1918 był ochotnikiem w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, następnie członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej na Ukrainie.W okresie międzywojennym pozostał w służbie wojskowej kończąc w latach 1932-1935 Wyższą Szkołę Wojenną. W 1936 roku został mianowany szefem sztabu 10 Brygady Kawalerii w Rzeszowie. W jej składzie walczył we wrześniu 1939 roku i w czerwcu 1940 roku we Francji.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w latach 1942-1943 Franciszek Skibiński był dowódcą 10-go Pułku Strzelców Konnych a następnie 10 brygady kawalerii, wchodzącej w skład pierwszej dywizji pancernej generała Stanisława Maczka. Walczył, m.innymi, w słynnej bitwie pancernej pod Falaise w Normandii.
W 1947 roku powrócił do kraju. Został mianowany szefem katedry wojsk pancernych w Akademii Sztabu Generalnego. W 1951 roku aresztowano go, uwięziono, skazano na śmierć. Wyroku nie wykonano. W 1956 roku Franciszek Skibiński został zrehabilitowany. Zmarł w 1991 roku.