. Można wymienić następujące przyczyny tych tendencji:
· spokojne przyjęcie przez inwestorów akcji militarnej USA w Afganistanie;
· szybkie rozstrzygnięcia na scenie politycznej w Polsce, w tym przede wszystkim zawarcie porozumienia programowego nowej koalicji oraz przedstawienie przez przyszłego premiera składu nowego rządu, co zostało dobrze przyjęte przez inwestorów zagranicznych;
· perspektywa dalszego zmniejszania nierównowagi makroekonomicznej (zarówno spadku deficytu na rachunku obrotów bieżących jak i inflacji) i oczekiwania na kolejne redukcje podstawowych stóp procentowych;
· prawdopodobnie przepływ środków z transakcji prywatyzacyjnych;
· zapowiedź rządu większych transferów do OFE.
Optymizmem inwestorów nie zdołały zachwiać nawet informacje o możliwym ograniczeniu niezależności banku centralnego. Część inwestorów uznała, że nie ma nic złego w tego rodzaju działaniach, a ewentualne zmiany w prawie w kierunku rozwiązań stosowanych w W. Brytanii (cel inflacyjny ustala rząd), czy USA (większa dbałość o wzrost gospodarczy) uznano w obecnych warunkach makroekonomicznych jako krok w dobrym kierunku. Nie podzielamy tych opinii.
Opublikowane w ub. tygodniu dane makroekonomiczne w dalszym ciągu wskazują na utrzymywanie się negatywnych tendencji w gospodarce. Wprawdzie w sektorze przedsiębiorstw nastąpił wzrost płac realnych, jednak przy kontynuacji coraz głębszego spadku zatrudnienia w dalszym ciągu obserwuje się spadek realnego funduszu wynagrodzeń w tym sektorze. Również dane nt. przyrostu kredytów we wrześniu br. nie wskazują na żadne ożywienie popytu na kredyt, co sugerowały dane w lipcu i sierpniu br. (nawet wyłączając zmiany kursu walutowego).
Oczekujemy, że również informacje makroekonomiczne, które w tym tygodniu opublikuje GUS potwierdzą brak wyraźnych oznak ożywienia w gospodarce:
- naszym zdaniem, we wrześniu br. nastąpił dalszy spadek inflacji z 5,1% w sierpniu br. do 4,6%. Dezinflacja będzie również kontynuowana w październiku br. Oznacza to, że na koniec roku inflacja wyniesie nieco powyżej 5% i o blisko 1 pkt. proc. będzie niższa od dolnej granicy celu inflacyjnego.
– przewidujemy, że produkcja przemysłowa – mimo jednego dnia roboczego mniej w porównaniu z wrześniem 2000 r. – zwiększy się we wrześniu br. o 1,2% r/r, co będzie efektem korzystnej bazy odniesienia sprzed roku. Oczekiwania rynku są bardziej pesymistyczne (–1,1% r/r). Niestety w dalszym ciągu należy spodziewać się bardzo dużego spadku produkcji budowlano-montażowej na poziomie tego obserwowanego w ostatnich miesiącach.
Naszym zdaniem czynniki te skłonią RPP do obniżenia stóp procentowych na posiedzeniu w dniach 24-25 października o 1 pkt. proc. (prawdopodobieństwo obniżki w tym miesiącu oceniamy na 70%). Nie będzie to ostatnia obniżka w br.: kolejnej również o 1 pkt. proc. spodziewamy się w grudniu br., po przedstawieniu przez rząd projektu przyszłorocznego budżetu państwa, w zarysie zgodnego z dotychczasowymi deklaracjami prof. M. Belki.
Należy jednak podkreślić, że skala rozluźnienia polityki pieniężnej w ostatnich miesiącach 2001 r. może być większa. Z jednej strony bardzo niekorzystnie kształtują się z perspektywy światowego wzrostu gospodarczego w najbliższych kwartałach, z drugiej bardzo silny nacisk polityczny na Radę aby dokonała znaczącej redukcji podstawowych stóp procentowych (5–6 pkt. proc. w ciągu najbliższych kilku miesięcy), może skłonić część członków do głosowania za większymi obniżkami. Zakładamy jednak, że wzrost inflacji pod koniec br. oraz na początku 2002 r. (w szczególności jeżeli wprowadzonoby proinflacyjne rozwiązania w przyszłorocznym budżecie, tj. podatek importowy czy podwyżki podatków pośrednich) wpłynie na spadek stóp procentowych w wyrażeniu realnym i zmniejszy naciski na Radę.